این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
نجم الدین عبدالله بن محمد اصفهانی
شیخ نجم الدّین عبدالله بن محمّد بن محمّد بن علی اصفهانی شافعی از محدّثین عامّه در قرن هفتم و هشتم هجری اصفهان است.
معرفی
وی از اکابر عرفای قرن هفتم هجری است. در سال 643ق متولّد شده و مردی عابد و صالح بوده و پس از تحصیل به تصوّف مایل گشته و مردم به وی اعتقاد زیاد داشته اند.
او از شاگردان ابوالعبّاس احمد بن عمر مُرسی انصاری اسکندری بوده است. او پس از وفات استادش ابوالعباس مُرسی به مکّه معظّمه مشرف شده و بیست و چند سال در آنجا مجاورت نموده و در این مدّت هرگز به زیارت مدینه منوّره مشرّف نشد!
یافعی در «مرآت الجنان» حکایات و کراماتی از وی نقل می کند. [۱]
آثار
«الوجیزه» در فقه از تألیفات اوست.
وفات
عاقبت در ماه جمادی الآخر 721ق در مکّه وفات یافت و در نزدیکی مزار فضیل بن عیاض مدفون شد. [۲]
پانویس
منبع
برگرفته از: مهدوی، مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگي تفريحي شهرداري اصفهان، ۱۳۸۶.