این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
مدرسه اسفندیار بیک
مدرسه اسفندیار بیک که به مدرسه انیس نیز نامیده شده است، از مدارس عصر صفوی است که هم اکنون اثری از آن وجود ندارد. این مدرسه از بناهای اسفندیار بیک از امرای شاه عباس اوّل بوده است.اسفندیار بیک معروف به «انیس» یکی از مشاورین دربار شاه عباس کبیر بوده که مقام ایشیک آغاسی باشی یا ریاست تشریفات حرم را داشته و در سال 1033 فوت شده است.
این صفحه نیازمند تکمیل یا تصحیح است. این تکمیل شامل موارد علمی، اطلاعات به روز و یا سایر موضوعات است و شما می توانید در کامل تر شدن دانشنامه همراه ما باشید. |
| سال ساخت | حدود سال 1000 ه. ق. |
| آدرس | جنب بازار چهار سوق نقاشی کوچه اسفندیار بیک |
| وضعیت: | تخریب شده است. |
| علّت نام گذاری: | بانی اسفندیار بیک از امرای شاه عباس اول بوده است. |
| کد مؤلف | AUTHORCODE00453AUTHORCODE |
معرفی
در کتاب «آثار ملی اصفهان» (صفحه 28) می نویسد:
این مدرسه از بناهای اسفندیار بیک از امرای شاه عباس اوّل بوده است و اکنون محل آن زمین بایری است که در مجاورت محله چرخاب و چهار سوق نقاشی در خیابان ثریّا که به خیابان «شهید موحدیان» تغییر نام داده، واقع است. شاردن در سفرنامه خود (صفحه 134) می گوید:[۱]
در چند قدمی یکی از بزرگترین و مستقیم ترین کوچه های اصفهان است که در دو انتهای آن دو چهار سوق است کههر یک دارای گنبد و جرزهای آجری است، یکی را چهار سوق جنوبی و دیگری را چهار سوق اسفندیار بیک می نامند.
چهار سوق اسفندیار بیک در مسیر خیابان شاه عباس قرار گرفت و متصدّیان امر بدون توجّه به اهمیّت آن چهار سو، آن را خراب کردند و چهار سوی جنوبی هنوز باقی است و ظاهرا محل مدرسه اسفندیار بیک در مجاورت باغ حاج کوکب و یا قسمتی از خود باغ می باشد.
باغ حاج کوکب نیز فعلا تقسیم شده و در آن خانه ساخته اند، حمام فروهر قسمتی از همین باغ است.
[تاریخ فرهنگ اصفهان] اسفندیار بیک معروف به «انیس» یکی از مشاورین دربار شاه عباس کبیر بوده که مقام ایشیک آغاسی باشی یا ریاست تشریفات حرم را داشته و در سال 1033 فوت شده است.
محل مدرسه او جنب بازار چهار سوق نقاشی و در کوچه ای که هم اکنون اسفندیار بیک نامیده می شود قرار داشته است.
[مطابق آنچه در کتاب حسین سلطان زاده آمده] این مدرسه اکنون وجود ندارد.[۲]
تخریب مدرسه
آنچه قطعى است اين كه اين مدرسه تا اواخر عهد قاجاريّه (1298 ه. ق.) پابرجا بوده و به همراه چند مدرسه ى ديگر، كه از آنها به عنوان «هفت مدرسه» ياد مى شده در محلّه ى «چراب و چهارسوق نقّاشى» قرار داشته اند كه تا به امروز همگى خراب و چنانكه مؤلف «گنجينه ى آثار تاريخى اصفهان» (ص 687) مى نويسد: زمين هايشان رها شده است و از مصالح آنها، به فتواى يكى از مجتهدين بزرگ، در ساختن مساجد ديگر، استفاده شده است. [۱]