این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
محمدعلی عبرت نائینی
میرزا محمّدعلی مصاحبی نائینی متخلّص به «عبرت» فرزند عبدالخالق بن حبیب الله بن علی اکبر بن یوسف حاج میرزا حسن بن محمّدجعفر بن امیر نظام الدّین محمّد میر حسینا معروف به «مصاحب نائینی» ادیب شاعر، خوشنویس ماهر و عارف کامل در ماه رمضان 1285ق در اصفهان و به روایت صحیح تر در روستای «محمّدیه» نائین متولّد شد.
معرفی
تحصیلات خود را در اصفهان نزد اساتید فن به پایان رسانید. و از جمله بدیع و بیان و منطق و حکمت را نزد آخوند ملاّ محمّد کاشانی خواند. در سال 1304ق که پدرش در اصفهان وفات یافت، عبرت به سیر آفاق و انفس روی نهاد و 17 سال به سیاحت پرداخت. خدمت جمعی از عرفاء و مشایخ رسید و در سلک خاکسار وارد گشت و لقب «عارفعلی» یافت.
او در سال 1321ق به اصفهان و بعدا به نائین رفته، ازدواج کرده و از آن پس به طهران رهسپار شد و تا آخر عمر در آنجا ساکن بود. او دارای طبعی روان بود و غزل را به سبک قدماء نیکو می سرود. اشعارش عموما دارای مضامین عالی است و در اغلب مجلات و روزنامه های طهران به طبع می رسید.
او زندگی را با قناعت و مناعت طبع زندگی کرد و با کتابت و استنساخ کتب به امرار معاش پرداخت.
این چند بیت از اوست:
| شب عشاق دل آشفته شد و صبح دمید | سخن از حلقه زلفش به میانست هنوز | |
| ترک چشمش به نگاهی دل صاحب نظران | برده از دست و پی غارت جانست هنوز | |
| فتنه خوابیده ز آشوب، جهان ایمن شد | چشم فتّان تو آشوب جهانست هنوز |
آثار
کتب زیر از اوست:
1. «دیوان اشعار» که 200 غزل از آن به چاپ رسیده است.
2. «عبرت نامه» مثنوی
3. «مدینة الادب» تذکره ای در شرح حال ادباء و شعرای ایران که کتابخانه مجلس شورای اسلامی آن را به خط زیبای مؤلف چاپ افست نموده و انتشار داده است.
4. «نامه فرهنگیان» که آن هم به خط مؤلف، چاپ افست شده است.
وفات
عبرت در ذیحجه 1361ق و بنا به نوشته بعضی نویسندگان شنبه دوّم محرم الحرام 1362ش وفات یافته و در امامزاده عبدالله شهرری جنب مقبره حسن وحید دستگردی مدفون شد. [۱] [۲]
پانویس
- ↑ تذکره شعرای معاصر اصفهان، صص 331-333؛ مدینة الادب، ج3، صص 233-246؛ ادبیات معاصر، ص70؛ سخنوران نامی معاصر ایران، ج4، صص 2478-2482؛ مؤلفین کتب چاپی، ج4، صص 317 و 318؛ تذکره سخنوران یزد، ج2، ص603؛ نقباء البشر، ج4، ص1466؛ الذریعه، ج9، ص705؛ ج19، ص245؛ ج20، ص251 و ج24، ص24؛ تذکره سخنوران نائین، صص 89 و 90؛ نائین بلده طیّبه، صص 125-127.
- ↑ مصلح الدین مهدوی، اعلام اصفهان، ج 4 ، ص 805- 807.
منبع
- مهدوی، مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگي تفريحي شهرداري اصفهان، ۱۳۸۶.