علی بن اسماعیل فنای اصفهانی

ملا علی بن اسماعیل معروف و متخلص به فنا، متولد ۱۲۶۵ در مبارکه لنجان بوده است . او متوفی ۱۳۵۱ ق (اصالتا از لرهای اورگان بروجن بوده و به همین جهت اور جانی هم به او می گویند).

از طلاب حوزه بود و اهل منبر وساکن در حجره ای در مسجد سفره چی و خطاط و کاتب، در اواخر بدنبال تفکرات صوفيانه به اعتیاد و و مداومت در خائیدن کندر کشیده شد و عاقبت الامر سودا بر او غالب و دچار پریشانی حواس گردید و تفکراتی از قبیل یافتن منتهای زاینده رود و چگونگی گاو خونی پیاده به آن سمت رفت و ناپدید شد.

از اشعار اوست :

یارب این غوغا و شیون چیست اندر جمع ناس		كزغم وانده پریشان گشته مردم را حواس
آسمان را زاشگ خونین چهره رنگین از شفق		گوئیا باشد عزای خسرو گردون اساس
پشت پیغمبر از این بار الم در هم شکست		قلب زهرا گشت مجروح و دل عالم شکست

منبع

• شعرای حوزه علمیه اصفهان (از صدر اسلام تا کنون)، محمد علی بهشتی نژاد، اصفهان، پویان مهر، 1391.