علی الاعلی اصفهانی

علی الاعلی (امیر سیّد علی) اصفهانی، از عرفاء و شعراء مشهور حروفیان در قرن هشتم و نهم هجری است.

معرفی

در سال 754ق متولّد شده و در سال 771ق در اصفهان به طرفداران فضل الله استرآبادی پیشوای حروفیه پیوست و چندی بعد مورد توجّه او قرار گرفته و یکی از دختران او را به ازدواج خود درآورد.

علی الاعلی پس از قتل فضل الله در سال 796ق به آسیای صغیر و شام رفت و به تبلیغ حروفی گری پرداخت. او طبع شعر داشته و عقاید خود را به نظم کشیده است.

آثار

از آثار او:

1. مثنوی «کرسی نامه»، که نسخه ای از آن به شماره 2600 در کتابخانه ملّی ملک در تهران و نسخه ای دیگر به شماره 1/1663 در کتابخانه توپ قاپوسرای استانبول موجود است.

2. مثنوی «توحیدنامه» که آن را برای جوانی شیرازی به نام «علی شاه» سروده است.

3. مثنوی «فراق نامه»

4. مثنوی «قیامت نامه»

5. مثنوی «بشارت نامه»

6. «عرش نامه» به نثر که نسخه ای از آن به شماره 2/3469 در کتابخانه مرکزی دانشگاه تهران موجود است.

وفات

و سرانجام در سال 822ق به دست عثمانیان به قتل رسید و در قلعه النجق (نزدیک نخجوان) مدفون شد.

منبع

برگرفته از: مهدوی، مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگي تفريحي شهرداري اصفهان، ۱۳۸۶.