عبدالواسع صفا زواره ای

میرزا عبدالواسع متخلّص به «صفا» فرزند میرزا محمّدعلی طباطبائی زواره ای (وفا) ، شاعر و ادیب و خوشنویس ماهر در قرن سیزدهم هجری است.

معرفی

در سال 1228ق متولّد شد و در علم و ادب مهارت یافته و خط شکسته را نیز نیکو می نوشت. در اصفهان به خدمت حاج سیّد محمّدباقر حجة الاسلام شفتی درآمد و کاتب ویژه او شد.

پس از وفات مرحوم حجة الاسلام مدّتی در اصفهان و مدّتی در زواره بود. غزل و قصیده را نیکو می سرود. ابتدا «مشرب» تخلّص داشت و سپس آن را به «صفا» تغییر داد.

در انشاء و تَرَسُّل نیز مقام استادی داشت. او اشعاری در مدح سیّد حجة الاسلام و میرزا آقاخان نوری (صدراعظم ناصرالدّین شاه) دارد.

آثار

این آثار از اوست:

1. «دیوان اشعار»

2. «انجمن روشن»

3. «تحفة الشّعراء»

این چند بیت از قصیده در مدح سیّد حجة الاسلام از اوست:

خدایگان جهان صاحب خجسته خصال		ظهیر ملّت و دین، مقتدای اهل کمال
خدایگانی کاندر به عهد دولت او		کسی نیافت نشانی و نامی از آمال
سخن ز قدرش اگر، گریه ها که از گردون		سرود قهرش اگر، لرزه ها در آجال

وفات

وی در سال 1284ق در زواره وفات یافت و همانجا مدفون شد.

منبع

برگرفته از: مهدوی، مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگي تفريحي شهرداري اصفهان، ۱۳۸۶.