عبدالمولی اصفهانی

آقا عبدالمولی از شاعران عالم و خطاطان زمان شاه سلطان حسین و متخلص به مولی بود.

معرفی

آقا عبدالمولی در زمان فتنه افغان در محله سیچان نزد خویشانش ساکن بود،

ابیات زیر از شعار اوست :

شب ها در آب و آتشم از اشک و آه خویش		در مانده ام چوشمع به روز سیاه خویش
چنین که تکیه به دست نگار دارد گل		دگر کجا سر و برگ بهار دارد گل
******
صفای ساعدش با صبح محشر می زند پهلو		سهی بالای من در آستین دارد قیامت را

وفات

وی سرانجام در سال ۱۱۶۲ ق در گذشت.

منبع

• بهشتی نژاد، محمد علی، شعرای حوزه علمیه اصفهان (از صدر اسلام تا کنون)، اصفهان: پویان مهر، ۱۳۹۱ش.