عبدالله محیط سامانی

عبدالله سامانی متخلّص به «محیط» فرزند نورالله عمّان سامانی بن عبدالله ذرّه سامانی، از شعرای قرن چهاردهم هجری است.

در سال 1290ق متولّد شده و نزد پدر و دیگران آداب شاعری و فنون ادب بیاموخت و پس از فوت پدر به شرحی که در تاریخ چهارمحال مذکور است لقب تاج الشّعرایی یافت.

مردی با اطلاع و خوش مجلس بوده و در اواخر عمر دچار فقر و پریشانی شده است.

این بیت از اشعار اوست:

بهر دل بگذشتن از جان کار مردان است و بس

هر که در این ره قدم بنهاد مرد آن است و بس

وفات

وی در اواسط جمادی الاولی سال 1355ق وفات یافت و در بالای قبر دهقان در سامان مدفون شد. مادّه تاریخ وفاتش را جلال فرزانه چنین گفته است:

رقم زد ز پی تاریخ کلک «فرزانه»

«محیط رحمت حق شد محیط عمانی»

منبع

برگرفته از: مهدوی، مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگي تفريحي شهرداري اصفهان، ۱۳۸۶.