این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
عبدالله بن معاویه بن عبدالله الجواد بن جعفر طیار
جناب عبدالله بن معاویة بن عبدالله الجواد بن جعفر طیّار، مدّتی در اصفهان بوده است.
زندگینامه
عبدالله مردی شاعر، ادیب، شجاع و بخشنده بود. این شعر معروف از اوست:
| وَ عَینُ الرِّضا عَن کُلّ عَیبٍ کَلیلَة | ولکن عَین السخْطِ تُبدی المَساویا |
در قریه آفاران که اکنون به شهر پیوسته و جزو محلّه های غرب شهر اصفهان است امامزاده ای موجود است که شاهزاده عبدالله می گویند و آن را جناب عبدالله بن معاویة بن عبدالله الجواد بن جعفر طیّار علیه السلام می دا نند.
تا چندین سال قبل در جلو مقبره بازارچه ای و در سمت شمال آن آثار گورستانی قدیمی وجود داشت که در سال های اخیر گورستان تبدیل به مدرسه و خانه شده و بازارچه برای کشیدن خیابان خراب گردید و اکنون جاده اصلی شهر به رهنان می باشد و امامزاده در سمت جنوب خیابان قرار دارد و بر آن گنبدی عالی با کاشیکاری مردمان خیّر و نیکوکار و متدیّن ساخته اند و از این راه محبّت و دوستی خود را نسبت به خاندان عصمت و طهارت ثابت گردانیده اند.
عبدالله بن معاویه در کوفه قیام کرد و چون از والی آن شهر شکست خورد، فرار کرد و جمعی را با خود همراه ساخت و به سال 127ق به شهرهای کوفه، بصره، همدان، ری، قم، قومس، اصفهان و فارس دست یافت و اصفهان را پایتخت خود قرار داد.
سفّاح و منصور عباسی به همراه عدّه ای از بنی هاشم نزد وی آمدند. مروان بن محمّد لشکری انبوه به فرماندهی عامر بن ضباره به جنگ عبدالله فرستاد. عبدالله چون سستی یاران خود را دید به خراسان نزد ابومسلم فرار کرد و به دستور وی در زندان کشته شد.
وفات
او بعدها به خراسان رفته و آن جا در سال 131ق به دستور ابومسلم خراسانی در شهر هرات در زندان شهید شده است. [۱] [۲]
پانویس
منبع
برگرفته از: مهدوی، مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگي تفريحي شهرداري اصفهان، ۱۳۸۶.