عباد طالقانی

ابوالحسن عَبّاد بن عبّاس بن احمد بن ادریس طالقانی، [از محدّثین و دانشمندان و متکلمین شیعه در قرن چهارم هجری] در طالقان متولّد گردیده و نزد عدّه ای از علماء و محدّثین اصفهان و غیره تحصیل کرده تا به مقامات عالیه رسید.

او از: فریانی، ابوخلیفه فضل بن حُباب، ابوعبداللّه بن جعفر بن محمّد اُشنانی، محمّد بن حیّان مازنی، محمّد بن عبدالوهاب و ابراهیم بن احمد مروزی نقل حدیث کرده و فرزندش اسماعیل (صاحب بن عباد) ، ابواسحاق بن حمزه، ابوبکر احمد بن موسی بن مردویه، حافظ ابی الشیخ عبداللّه بن محمّد بن جعفر اصفهانی، محمّد بن ابراهیم بن علی و محمّد بن حیان مازنی از او روایت می کنند.

او ابتدا معلم رکن الدّوله حسن بن بابویه دیلمی بوده و چون رکن الدّوله به سلطنت رسید، وی را منصب کتابت و وزارت داد و تا سال 335ق که وفات یافت در این مقام بود.^[۱]

[وی کتابی درباره «احکام قرآن» نوشته و با حسن بن عبدالرّحمان حماد قاضی مکاتبه داشته است. منشآت او را مدون کرده بودند و در آن روزگار شهرتی داشت. عباد طالقانی در کلام، حدیث، فقه و ادب زبردست بوده است.]^[۲]

پانویس

↑ دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج1، ص275؛ مزارات اصفهان، صص 284 و 285؛ ذکر اخبار اصبهان، ج2، ص138؛ طبقات المحدّثین، ج4، ص366؛ معجم البلدان، ج4، ص7؛ وفیات الاعیان، ج1، ص232؛ المنتظم، ج7، ص184؛ تاریخ تشیع اصفهان، صص 216 و 217.
↑ مهدوی، مصلح الدین، اعلام اصفهان، ج4، ص31.

منبع

مهدوی، مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفریحی شهرداری اصفهان، 1386ش.

[1] دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج1، ص275؛ مزارات اصفهان، صص 284 و 285؛ ذکر اخبار اصبهان، ج2، ص138؛ طبقات المحدّثین، ج4، ص366؛ معجم البلدان، ج4، ص7؛ وفیات الاعیان، ج1، ص232؛ المنتظم، ج7، ص184؛ تاریخ تشیع اصفهان، صص 216 و 217.

[2] مهدوی، مصلح الدین، اعلام اصفهان، ج4، ص31.

[۱]

[۲]

عباد طالقانی

پانویس

منبع

منوی ناوبری

جستجو