این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
صبور دری
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
آقا صبور فرزند محمّد سعید بن محمّد زکی، از اوتاد و زهاد و صاحب کرامت بوده و در قریه دُرّ به تدریس می پرداخته است. وی شاعر و نابینا بود.
سنگ نوشته مزار
قبرش در جوار فاضل هندی قرار دارد و بر سنگ مزارش چنین آمده است:
"وفات مرحمت و غفران پناه جنت و رضوان آرامگاه آخوند ملّا صبور فی 18 شهر رمضان سنه 1240.
وفات آخوند ملّا علی محمّد خلف مرحمت و جنت پناه حاجی عابدین لاری 18 شهر جمادی سنه 1279".
فرزندان
فرزندش شیخ عباس از علما و مجتهدین و اهل ذوق و از خوشنویسان به نام پدر عالم فاضل زاهد مرحوم حاج ملّا فرج اللّه درّی بود.[۱] و [۲]
پانویس
- ↑ ملا فرج الله تا سن 18 سالگی در موطن خود به تحصیل نزد آخوند ملّا محمّد باقر مجتهد مشغول بود. سپس به اصفهان آمد و مدت پنج سال در مدرسه ناصریه ساکن و به تحصیل پرداخت آن گاه به نجف اشرف رفت و از محضر آیه الله العظمی سیّد محمّد کاظم یزدی صاحب عروه بهره برد و به درجه اجتهاد نایل گردیدو به علت بیماری به اصفهان بازگشت. وی تا 40 سالگی مجرد بود و اغلب به مسافرت می پرداخت. با پای پیاده به سفر حج رفت و علاوه بر زیارت ائمه طاهرین علیهم السلام، به مصر و برخی کشورهای دیگر سفر کرد. در 40 سالگی در اصفهان ساکن شده و در مدرسه ثقه الاسلام به تدریس پرداخت. وی سال ها در محضر آیه اللّه العظمی سیّد محمّد باقر درچه ای، جهانگیر خان قشقایی و آخوند کاشی تحصیل نموده و مصاحب دائم مرحوم آخوند بود و از اصحاب سرّ ایشان بود. شیخ فرج اللّه مردی بسیار وارسته و زاهد بود. در دوران تحصیل در مدرسه ناصریه مدت سه سال روزه بود. پس از وفات تنها چند جلد کتاب از او باقی ماند. وی در 29 ربیع الاول سال 1382 به سنّ قریب نود سال وفات یافته، در تکیه حاج آقا باقر قزوینی که به تکیه خلیلیان معروف است مدفون گردید.
- ↑ گلزار فضیلت، ص342.
منبع
گلزار فضیلت: مشاهیر تخت فولاد اصفهان (تکیه فاضل هندی)، رحیم قاسمی، اصفهان، ناشر کانون پژوهش، چاپ اول، 1388.