شاه‌طاهر حسینی دکنی

شاه‌طاهر حسینی خواندی دکنی متخلص به طاهر فرزند رضی‌الدین حسینی خواندی،از روسای اسماعیلیه نزاری بود.

معرفی

وی همزمان با شاه اسماعیل صفوی،دانشمند و شاعر و دارای نفوذ فراوان بود؛ به گونه ای که مورد سوظن شاه اسماعیل صفوی واقع گردید ولی به وساطت میرزا حسین اصفهانی وزیر شاه به دربار معرفی و به منصب تدریس کاشان مشغول شد.

در آنجا نیز مریدانش اطراف او‌ جمع شدند و عاقبت شاه اسماعیل فرمان قتلش را صادر نمود و او به واسطه میرزا حسین خبردار شده بود فرار کرد و از راه بندر عباس به هند گریخت و در آنجا مورد توجه نظام شاهیان دکن واقع شد.

ابیات زیر از اشعار اوست:

مرتضی پادشه صورت و معنی که بود		منشا رابطه صورت و معنی بی شک
هرکسی را به کسی دست توسل محکم		لیس ولله سوا حبّک لی مستمسک
ظاهر از ذلت عصیان به تو آورده پناه		فکر او گر‌ نکنی کان من الذُّلَ هلک

منبع

• بهشتی نژاد، محمد علی، شعرای حوزه علمیه اصفهان (از صدر اسلام تا کنون)، اصفهان: پویان مهر، ۱۳۹۱ش.