سید ناصرالدین حجت نجف آبادی

سید ناصرالدین حسینی نجف آبادی فرزند هاشم، شاعر و متخلص به حجت و ناصر، در سال 1296 متولد شد.

معرفی

وی عالم و مجتهد و فعال در تبلیغ دین و مولف چندین کتاب از جمله الحجت البالغه بود.

ابیات زیر از اشعار اوست:

نخواندستی تو اندر علم معقول		که ماهیات اشیاء نیست مجعول
وجود حق تعالی محض خیر است		صدور شر از او نبود زغیر است
زقر آن بشنو این گفتار چون قند		بدی از توست خوبی از خداوند

متوفی

او متوفی سال ۱۳۶۰ قمری است و در کنار مسجدی در نجف آباد که به نام وی است مدفون شد.

منبع

• بهشتی نژاد، محمد علی، شعرای حوزه علمیه اصفهان (از صدر اسلام تا کنون)، اصفهان: پویان مهر، ۱۳۹۱ش.