این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما

سید محمدمهدی بن سید علی بهشتی

از دانشنامه حوزه علمیه اصفهان
پرش به ناوبری پرش به جستجو

مير محمد مهدى بهشتی فرزند مير سيد على پلاسيد، از علماى جليل القدر عصر صفوى و از مشاهير و بزرگان علمى زمان شاه عباس صفوى است كه صاحب كراماتی بوده و به زهد و تقوا شهرت داشته است.[۱]

معرفی

پدر او از علماى اصفهان و مدتى ساكن هندوستان بوده و به ترويج آيين تشيع همت گماشته است. در بازگشت همزمان با حكومت شاه عباس اول، به مخالفت با انگيزه هاى صوفيانه و مخصوصاً بعضى مخالفتهايى كه با احكام شريعت داشت، پرداخت و به صورت محترمانه و به بهانه تبليغ و با عنوان شيخ الاسلام به منطقه تنكابن اعزام گرديد. در سال 940 ق فوت ( شهادت ) نمود و در همان منطقه، در جايى به نام سادات محله به خاك سپرده شد و امروز داراى مرقد و ساختمان است. پس از آنكه پدرش، مير سيد على پلاسيد به تنكابن رفت، وی در اصفهان ماند و به تبليغ امور دينى مشغول شد و در امور شرعیه، مرجع مردم گرديد.

وفات

مزار وى در قبرستان پشت مصلى واقع است. البته، تاريخ وفات و محل دقيق دفن مير محمد مهدى معلوم نیست.[۲]

پانویس

  1. بهشتی، تحفت‌الاحباب، ص 56.
  2. مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد، دانشنامه تخت فولاد، ج1، ص 314.

منبع

  • مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد: زيرنظر اصغر منتظرالقائم، دانشنامه تخت فولاد اصفهان، ج1، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1389.