این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
سید تاج الدین مینویی
سید تاجالدین مینویی، (1280ش-1346ش) فرزند سید محمد از علما و مروجین دین در اصفهان بود.
معرفی
وی در سال 1280ش در اصفهان متولد شد. وی پس از آنکه دوران تحصیلات را سپری نمود از طریق منبر و با صوت زیبا و لحن دلنشین به ترویج شریعت مقدس نبوی پرداخت، به طوری که افراد زیادی در جلساتش حاضر می شدند.
سید تاج الدین بعد از فوت پدرش سید محمد، در کلیشاد لنجان به حل و فصل دعاوی مردم و اقامه جماعت در مساجد آنجا پرداخت. هنگامی که از طرف رژیم پهلوی، روحانیت خلع لباس شد، او نیز خلع لباس شد و مدت 3 سال در دادگستری به فعالیت پرداخت. وی بعد از رفع غائله دیگر بار معمم شد.[۱]
وفات
وی در 29 خرداد 1346ش/6 شوال 1387ق وفات یافت و در قبرستان پشت مصلی به خاک سپرده شد. شاعر توانا سید محمدرضا بهشتی «دریا» در مرثیه وفاتش اشعاری سروده که ماده تاریخ آن چنین است:
| رفت و دریـا سـال شمسی گفت آه | تـــاج اهــــل علـم از سـر اوفتاد |
پانویس
- ↑ مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد، دانشنامه تخت فولاد، ج4، صص430.-431.
منبع
- مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد،زيرنظر اصغر منتظرالقائم، دانشنامه تخت فولاد اصفهان، ج4، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1394.