عبدالحسین فقیه ایمانی

عالم زاهد متّقی. در روستای زانیان شهرکرد متولّد شد. به عزم تحصیل علوم دینی به اصفهان رفت و پس از تحصی مقدمات و سطوح به محضر پربار فقیه حکیم عارف آیه اللّه العظمی سیّد ابوالقاسم دهکردی راه یافت و سال ها از درس ایشان بهره برد.

وی علاقه زیادی به استاد خود داشت و در زندگی از اخلاق و روش عرفانی ایشان متأثر بود.

او زاهدی وارسته و عابدی با اخلاص و در تقوا و پرهیزگاری ضرب المثل بود. تا پایان عمر 95 ساله خود روزه ماه مبارک رمضان را از دست نداد و ماه رمضان آخر عمر را نیز روزه دار بود.

از مال دنیا هیچ نداشت و از شدت احتیاط خانه مسکونی و کتاب های خود را که تنها دارایی او بود وقف بر اولاد خود کرد.

وی سال ها به وعظ و ارشاد مردم و بیان احکام دین اشتغال داشت و مورد علاقه مردم و علما به خصوص عالم ربانی آیه اللّه العظمی حاج آقا رحیم ارباب بود.

وفات

این عالم زاهد سرانجام در 20 شوال 1387ق (1346ش) وفات یافت و در کنار مزار داماد خود مرحوم حجه الاسلام سیّد مصطفی فقیه ایمانی مدفون شد.

اشعار زیر بر روی سنگ مزارش آمده است:

خوش خصال انسانی چون فقیه ایمانی

سوی دار باقی شد زین سراچه فانی

با حسین بُد همنام، آن مروّج احکام

لطف ایزد علّام، باد بر وی ارزانی

"شاکر" از پی تاریخ با حساب شمسی گفت:

"لامکان مکان گشته این فقیه ایمانی"

فرزندان

فرزندان ایشان عبارتند از:

1. حجه الاسلام حاج آقا یحیی فقیه ایمانی

عالم فاضل، در سال 1293ش در اصفهان متولّد شد. مقدّمات را نزد مرحوم سید مصطفی فقیه ایمانی آموخت و از درس اساتید زیر بهره برد:

1. شیخ محمّد حسن عالم نجف آبادی

2. سیّد علی نجف آبادی

3. سیّد محمّد نجف آبادی

4. حاج آقا رحیم ارباب

5. شیخ محمّد جواد فریدنی

6. سیّد مهدی حجازی

7. حاج میرزا علی آقا شیرازی

8. شیخ محمود مفید

9. حاج آقا صدر کوپایی وی سال ها در اصفهان به تدریس کتب ادبیات عرب ازجمله "سیوطی" و "شرح نظام" اشتغال داشت و شاگردان زیادی از درس او بهره بردند که از آن جمله اند:

حضرات آیات و حجج اسلام:

1. حاج شیخ حسن صافی؛

2. شیخ رمضانعلی املایی؛

3. حاج سیّد حسن امامی؛

4. شیخ محمد ناصری؛

5. حاج شیخ مهدی مظاهری؛

6. شیخ حسین منصورزاده

او عالمی وارسته، بی ریا، زاهد و از شهرت گریزان بود. در جلسات خصوصی به وعظ و بیان معارف اسلامی و فضائل و مناقب ائمه اطهار علیهم السلام می پرداخت. چندین مسجد از جمله مسجد جعفری، مسجد الکریم و مسجد قراولخانه را احیا کرده و در در هرکدام مدتی اقامه جماعت کرده و در اواخر در مسجد ظلمات و ملک امامت می نمود.

این عالم پارسا در شب 13 تیر ماه 1378 ش (20 ربیع الثانی 1420) وفات یافت و در صحن امامزاده احمد مدفون گردید.

2. حجه الاسلام حاج میرزا علی فقیه ایمانی

در سال 1345ق متولد شد. دوره مقدّمات و سطوح را در اصفهان نزد اساتیدی چون حضرات آیات: سیّد حسین خادمی، سیّد عبدالحسین طیب، شیخ احمد فیاض، شیخ محمّد حسن عالم، شیخ علی قدیری و سیّد محمّ هاشمی قهدریجانی گذراند. سپس به تهران رفت و در دانشکده الهیات تحصیل نمود. وی مدت 35 سال در آموزش و پرورش تدریس نموده و به امامت جماعت و وعظ نیز اشتغال داشته و از سال 1380 تاکنون در اثر عارضه سکته در منزل بستری است.

دامادها

مرحوم شیخ عبدالحسین دارای دو داماد فاضل و بزرگوار بود که عبارتند از:

1. حجه الاسلام والمسلمین سید مصطفی فقیه ایمانی

عالم فاضل، در روستای زانیان شهرکرد متولّد شد. پدرش سیّد عبداللّه و جدّش سیّد محمّد کاظم نوربخش از علما و مراجع اهل محل و امام جماعت و پیشوای مذهبی قریه مزبور بودند.

وی در نزد پدر و جمعی از بزرگان اصفهان از جمله حضرات آیات:

علّامه شیخ محمّد رضا نجفی، میر سیّد علی نجف آبادی و سیّد محمّد نجف آبادی تحصیل نموده و خود به تدریس ادبیات و سطوح در حوزه علمیه اصفهان اشتغال داشت و در مسجد تکیه ظلمات اقامه جماعت می نمود.

وی سرانجام در 26 ربیع الاول 1380ق وفات یافت و در تخت فولاد در قسمت شمالی آب انبار سمائیان مدفون گردید.

سنگ نوشته مزارش چنین است:

قد ارتحل العالم الربّانی والفقیه الصمدانی مبیّن احکام الحلال والحرام سیّدالاعلام وحجه الاسلام الحاج سید مصطفی الفقیه الایمانی فی 26 شهر ربیع الاول 1380 وقد قیل فی تاریخ فوته:

الحق بجمع خمسه ارّخ وقل:

"فی الخلد عند المصطفی قد اسکنا"

فرزندان

فرزندانش عبارتند از علمای اعلام:

مرحوم سید جلال الدین فقیه ایمانی؛

حاج سید کمال الدین فقیه ایمانی؛

سید ضیاء الدین فقیه ایمانی.

2. حجه الاسلام والمسلمین سید محمد هاشمی

عالم عامل و فاضل کامل. در سال 1277ق در شهر قهدریجان متولد شد.

از حدود 20 سالگی به تحصیل در حوزه اصفهان پرداخت و پس از فراگیری مقدمات، از محضر اساتیدی همچون حضرات آیات:

سید محمد نجف آبادی، سید علی نجف آبادی، علامه نجفی، شیخ محمد رضا جرقویه ای، شیخ محمد جکیم خراسانی، سیّد صدرالدین کوپایی، حاج آقا رحیم ارباب، میرزا علی آقا شیرازی و سید محمد رضا خراسانی بهره برده و در علوم مختلف تبحر یافت.

وی عالمی زاهد و وارسته بود و سال ها در حوزه اصفهان به تدریس دروس مختلف حوزوی از مقدمات تا "قوانین الاصول" و "شرح منظومه" اشتغال داشت و بسیاری از فضلای حوزه از محضر او بهره بردند، از جمله حضرات آیات:

شیخ ابراهیم امینی و شیخ احمد جنتّی.

وی در تبلیغ دین و حلّ مشکلات مردم محل نیز کوشا بود و سرانجام در 28 دی ماه 1359ش در سنّ 82 سالگی وفات کرد و در گلستان شهدای قهدریجان مدفون شد.