این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
احمد بن علویه کرانی
احمد بن علویه کرانی (یا کرمانی) اصفهانی معروف به «ابن اسود کاتب»، از بزرگان، نویسندگان و دانشمندان شیعه و از مجاهرین شعرای اهل بیت علیهم السلام است.
این مقاله در هیچ ردهٔ محتوایی قرار نگرفته است. لطفاً با افزودن چند رده کمک کنید تا این مقاله
در کنار سایر مقالههای مشابه فهرست شود. |
این نوشتار نیازمند ویرایش فنی یا ادبی می باشد. |
معرفی
ابوحاتم سجستانی که خود از بزرگان شعر و ادب است، خطاب به اهل بصره می گوید: قسم به خدا این شاعر اصفهانی در محکم بودن اشعار و کثرت فوائد آن بر همه شما تفوّق یافته است. اشاره او به قصیده نونیّه موسوم به قصیده الفیّه در مدح حضرت علی (ع) با این مطلع است: ما بال عینک ثره الانسان عبری اللحاظ سقیمه الافجان
وی از ابراهیم بن محمّد ثقفی همه مؤلّفات او را روایت می کند، و محمّد بن حسن بن ولید (م423ق) و ابوعبداللّه حسین بن محمّد بن عامر بن عمران بن ابی بکر اشعری و محمّداحمد بن محمّد بن بشر، احمد بن محمّد بن بشیر، جلال بن بشیر رحال و ابوجعفر بن بابویه از او روایت می کنند. در عموم کتب رجال و حدیث و ادب، نام او به عظمت و بزرگی یاد شده است. وی از اصحاب ابوعلی لُغَذه بوده، و مدّت ها در خدمت احمد بن عبدالعزیز و دلف بن ابی دلف عجلی بوده، و از ندمای آنان محسوب می شده است. تولّدش در سال 212ق است.
آثار
کتب زیر او است:
1. الاعتقاد، یا دعاء الاعتقاد
2. الفیّه، قصیده ای در هزار بیت، در مدح حضرت علی (ع)
3. الرّسائل المختاره، در ادعیه
4. الشّیب و الخضاب.
از اشعار او است:
| حکم الغناء تسمع و مدام | ما للغناء مع الحدیث نظام | |
| لو انّنی فاضٍ قضیتُ قضیه | انّ الحدیث مع الغناء الحرام |
وفات
وفات وی در حدود سال 312ق یا یا 321ق اتّفاق افتاده است. [۱] [۲]
پانویس
- ↑ دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج1، صص123-124؛ مزارات اصفهان، ص185؛ تاریخ تشیّع اصفهان، صص207-210؛ ریحانه الادب، ج7، ص383؛ الکنی و الالقاب، ج1، صص212-213؛ رجال نجاشی، ص64؛ رجال ابن داوود، ص34؛ مجمع الرّجال، ج1، صص125 126؛ بغیه الوعاه، ص146؛ نوابغ الرّواه، ص36؛ فهرست، شیخ طوسی، ص32؛ یتیمه الدّهر، ج3، ص267؛ معجم الادباء، ج4، صص72-77؛ معجم رجال الحدیث، ج2، صص151 152؛ الذّریعه، ج2، صص223 224؛ لغت نامه دهخدا، ذیل «احمد»، ص1222؛ معجم المؤلّفین، ج1، ص314؛ فرهنگ بزرگان اسلام و ایران، ص46؛ هدیه العارفین، ج1، ص57، معالم العلماء، ص19؛ نقد الرّجال، ص25.
- ↑ مصلح الدین مهدوی، اعلام اصفهان (کتاب)، ج 1 ، ص 151- 152.
منبع
برگرفته از: مهدوی، اعلام اصفهان (کتاب)، اصفهان: سازمان فرهنگي تفريحي شهرداري اصفهان، ۱۳۸۶.