این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
سید عبدالوهاب معین الاطباء
این نوشتار نیازمند جعبهٔ اطلاعات است. ممکن است بخواهید با افزودن یک جعبهٔ اطلاعات، به استانداردسازی نمایش موضوع کمک کنید. |
میرزا عبدالوهاب شفیعی( ١٢٧٤ق-١٣٥٥ق) فرزند حاجی میرزا محمّد شیخ العلماء، ملقب به معین الاطباء و معروف به حکیم ، از طبیبان، حکماء و فضلای اصفهان در قرن چهاردهم قمری است. او علاوه بر طب از حکمت نیز با اطلاع بوده و ذوقی بسزا در آن داشته است.
زندگی‌نامه
ولادت
وی در سال ١٢٧٤ق{1240ش) در محلّه رامیان شهر اردستان به دنیا آمد.
خاندان
میرزا عبدالوهاب بن حاج میرزا محمد شيخ العلماء بن سید باقر بن میر محمد شفیع طباطبایی اردستانی از معاریف سادات طباطبایی و از طایفه حاجی سیّد باقربود. نسب وی به جناب حسن مثنی فرزند امام حسن مجتبی(ع) می‌رسد.
تحصیلات
وی در اردستان و اصفهان و تهران تحصیل کرد و از اطبا و فضلا شد.
میرزا عبدالوهاب حکمت را از محضر میرزا ابوالحسن جلوه زواره ای فراگرفته بود.[۱] وی به عرفان و ریاضت نیز تعلق خاطر داشت.
او دورۀ چهار ساله طب مدرسه دارالفنون را نیز گذراند و با لقب معین الاطباء از طرف مظفرالدین شاه قاجار مدتی ریاست بهداری اردستان را داشت.[۲]
سیره عبادی
حکیم در اواخر عمر از اردستان به اصفهان رفته و در مدرسه نیم آورد از بناهای سیّده زینب بیگم اردستانی همسر حکیم الملک ساکن شده و تا آخر عمر به مطالعه و عبادت و ریاضت پرداخت.
رفیعی مهرآبادی می نویسد:
«در آخر عمر از اردستان به اصفهان مهاجرت و در مدرسه نیم آورد در زاویه دست چپ درب ورودی مقیم بود و به مطالعه و عبادت و ریاضت اشتغال داشت. نگارنده با او معاشر بودم و از او کرامتهایی دیدم حقاً مردی وارسته و به دنیا علاقه ای نداشت و در هنگام وفات هم مشغول نماز بود».[۳]
وفات
او در روز یک شنبه 4 صفر 1355ق(1315ش) وفات یافت و در نزدیک مزار مطهر فاضل هندی( تکیه فاضلان) مدفون شد.[۴] [۵]
پانویس
منابع
- قاسمی، رحیم، گلزار فضیلت: مشاهیر مدفون تخت فولاد اصفهان (تکیه فاضل هندی)، اصفهان: کانون پژوهش، چاپ اول، ۱۳۸۸.
- مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد: زيرنظر اصغر منتظرالقائم، دانشنامه تخت فولاد اصفهان، ج4، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1389.