این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
حسین بن ابراهیم نطنزی اصفهانی
این مقاله در هیچ ردهٔ محتوایی قرار نگرفته است. لطفاً با افزودن چند رده کمک کنید تا این مقاله
در کنار سایر مقالههای مشابه فهرست شود. |
این نوشتار نیازمند ویرایش فنی یا ادبی می باشد. |
بدیع الزمان ابوعبداللَّه حسین بن ابراهیم بن احمد نطنزی اصفهانی معروف به «ادیب نطنزی» شاعر، ادیب و دانشمند لغوی قرن پنجم هجری است.
معرفی
وی در نطنز متولّد شد و جهت تحصیل به اصفهان و شهرهای دیگر سفر کرد وسرانجام در کوی ارزویه واقع در محلّه جومان (یا جوهان) اصفهان ساکن شد .
او حدیث را از ابوبکر محمدبن عبداللَّه بن ریذه اصفهانی، ابوذر محمّد بن ابراهیم صالحانی و ابوالفضل عبدالرحمان بن احمد رازی روایت می کند و برادر زاده اش ابوالفتح محمدبن علی نطنزی در مرو و ابوالعباس احمد بن محمّد مؤذن ادیب در اصفهان از او استماع حدیث کرده اند. بدیع الزمان نطنزی به دو زبان فارسی و عربی شعر می سرود. و بدین خاطر به «ذواللّسانین» و «ذوالبیانین» مشهور بوده است. اگرچه برخی او را شیعه دانسته اند اما ابوسعد سمعانی در کتاب «الانساب» تصریح می کند که نطنزی اهل سنت و جماعت بوده است.[۱]
آثار
این کتابها از تألیفات اوست.
- «الخلاص» یا «دستور اللّغه»: که نسخه های فراوانی از آن در کتابخانه های داخل و خارج ایران موجود است.
- دیوان اشعار که ظاهراً از بین رفته است 3. المرقاه، در علم لغت که در سال 1346ش به تصحیح دکتر سیّد جعفر سجّادی به چاپ رسیده است.[۲]
وفات
وی در سال 497ق و یا به قولی 499ق وفات یافت.
پانویس
- ↑ مهدوی، اعلام اصفهان، ج2، صص605-606.
- ↑ اللباب، ج1، ص533 و ج3، ص316؛ بغیه الوعاه، ص231؛ کشف الظّنون، ج1، ص754؛ الذریعه، ج9، ص131 و ج20، ص311؛ معجم المؤلفین، ج3، ص305؛ تاریخ نظم و نثر، ص56؛ میراث فرهنگی نطنز، ج2 صص 27-13؛ تاریخ تشیع اصفهان، صص 263 و 264؛ شرح احوال و آثار شاعران بی دیوان، صص 626-624؛ تاریخ ادبیات در ایران، ج4، ص318؛ ریحانه الادب، ج2، ص271؛ المرقاه: مقدمه.
منبع
- مهدوی، سید مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.