سید فخرالدین موسوی خوانساری

سید فخرالدین رضوان خوانساری معروف به رضوان، فرزند حاج سید محمدرضا بن آقا سید محمدمهدی بن سید حسن بن حاج سید حسین بن میرزا ابوالقاسم جعفر بن حسین بن قاسم بن محبّ الله موسوی خوانساری است.

معرفی

سید فخر الدین در 16 ربیع الثانی سال 1273ق به دنیا آمد و در مدرسة صدر مشغول تحصیل و تدریس گشت. پدرش از علمای خوانسار بود و دارای سه پسر به نام های آقاسید محمدتقی، آقا سید جعفر و آقاحاج سید فخرالدین خوانساری بوده است. از فرزندان وی یکی سید جلال الدین فارقلیطی، از منبریان و وعاظ اصفهان است.

ایشان پس از وفات جهانگیرخان در مدرسة صدر، تدریس و امامت می نموده است. جلال الدین همایی در مورد وی می نویسد:«از معاریف سادات اهل علم و از وکلای شرعی مبرّز دستگاه قضات روحانی مخصوصاً آقایان مسجد شاه بود... هر وقت او را می دیدی کتابی از نوع کتب فقه عربی زیر بغل داشت و با این علامت او را می شناختند».

اساتید

وی از شاگردان اساتید برجسته‌ای همچون:

• شیخ محمد باقر نجفی
• ابوالمعالی کلباسی
• آقا میرزا محمد هاشم چهارسوقی
• شیخ محمدتقی نجفی (آقا نجفی)
• سید محمد باقر درچه ای
• شیخ محمد علی مسجد شاهی
• حاج میرزا بدیع درب امامی
• جهانگیرخان قشقایی
• آخوند کاشی بوده است.

وفات

سرانجام وی در 23 محرم 1348ق فوت شد و پیکرش را در کنار استاد گرانقدرش جهانگیرخان(تکیه جهانگیرخان قشقایی تخت فولاد)به خاک سپردند.

مرثیه و ماده تاریخ استاد جلال الدین همایی بر روی سنگ مزارش نقش بسته است:

آه همایی کشید از دل و با صد فسوس

از پی تاریخ گفت: شد بجنان فخر دین

منابع

برگرفته از: پایگاه اطلاع رسانی تخت فولاد اصفهان