روز بهان صبری اصفهانی

مولانا روزبهان اصفهانی متخلّص به « صبری» و معروف به «میر صبری» از شعراء و ادبای مشهور قرن دهم هجری است.

معرفی

روز بهاناصفهانیاهل اصفهان است و نسبش به قاضی روزبهان می رسد. ابتدا «فارس» تخلّص می کرد و کمی بعد آنرا به «صبری» تغییر داد.

در فنون و شعر و ادب استاد بود و انواع شعر خصوصا غزل را نیکو می سرود. در علوم دینی نیز تحصیلاتی کرده بود و در علم ادوار و موسیقی و نرد و شطرنج ماهر بود.

او از اصفهان به قزوین (پایتخت دولت صفویه در زمان شاه طهماسب) رفته و به ملاقات و معاشرت و مصاحبت با علماء، شعراء و فضلاء می پرداخت. در سال 977ق به اصفهان مراجعت کرد.

سال وفات او معلوم نیست. ظاهرا قبل از سال 1000ق از دنیا رفته است.

اشعار زیراز اوست:

پانویس

منبع

برگرفته از:مهدوی، مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان، سازمان فرهنگی شهرداری اصفهان، 1386.

رحمت بر آن کسی که دلش مایل تو نیست		پروانه وار سوخته محفل تو نیست
ظهار دوستیّ زبانی کجا شده استپ ای سنگدل مترس کسی در دل تو نیس
یا رب دل شکسته من از کجا شنید		بوی محبّتی که در آب و گل تو نیست
این بس جزای کشتن «صبری» که روز حشر		حسرت نمی کشد که چو او بسمل تو نیست