سید حسین بن محمدعلی عریضی

سیّد حسین عریضی (1285ش-1411ق) فرزند آقا سیّد محمّد علی حسینی عریضی اصفهانی، دانشمند بزرگوار، فاضل ادیب و زبان شناس معاصر در اصفهان است.

معرفی

وی در اصفهان متولد شد و فرزند آقا سیّد محمّد علی بن سیّد محمّد باقر حسینی عریضی اصفهانی است. پدرش از اساتید علم قرائت و تجوید بود. او در اصفهان تحصیلات ابتدائی و متوسطه را تا دیپلم ادامه داد و به استخدام وزارت راه درآمد؛ امّا پس از مدّتی به وزارت معارف منتقل شده و به تدریس در دبیرستانهای اصفهان پرداخت و پس ازچند سال به معاونت و ریاست دبیرستان ادب منصوب شد و 25سال رئیس این دبیرستان بود.

او در کنار آن کار، همواره به طور خودجوش به مطالعه و آموختن ادامه داد و در زبانهای فارسی، عربی و فرانسه مهارت یافت. همچنین در رشته حقوق در دانشگاه تهران ادامه تحصیل داد و پس از تأسیس دانشکده ادبیات در اصفهان به تدریس جامعه شناسی در آنجا مشغول شد.

آثار

آثار و تألیفات زیر از اوست:

1.«تاریخ اصفهان»

2.«ترجمه سفرنامه شاردن» قسمت اصفهان که دوبار به چاپ رسیده است.

3. ترجمه مقاله ای درباره کتابهای «لطائف غیبیه» و «مصقل صفا» تألیف سیّد احمد علوی به فرانسه به خواهش سیّد جمال الدّین میردامادی جهت هانری کربن خاورشناس فرانسوی.

4. «گوشه هایی ناشناخته تاریخی حمله مغول به ایران»

5. مقاله «زبان فارسی را پاسداری کنیم»

6. «ترجمه تاریخ هندی» تألیف: «پیِر میل» که در سال 1336ش به چاپ رسیده است.

وفات

او پس از یک عمر خدمت صادقانه به علم و اجتماع در بعدازظهر 23 رمضان سال 1411ق وفات یافته و در قطعه نام آوران واقع در گورستان باغ رضوان اصفهان مدفون گردید.

منبع

برگرفته از: مهدوی، مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفریحی شهرداری اصفهان، 1386.