سیدحسین بن محمد علوی آوی

حسین بن محمد آوی، (ابی الرضا علوی) از علمای شاعر که در قرن هشتم قمری زندگی می‌کرده است.

وی اصالتاً از سادات آوه ( فی‌مابین قزوین و همدان) بود و بعداً به کاشان و از آنجا به اصفهان آمده و در آنجا ساکن شد و در سال ۷۲۹ کتاب «محاسن اصفهان» را از عربی به فارسی ترجمه کرده است.

از ترجمه کتاب و ترجمه اشعار آن به دست می‌آید که فردی زحمت‌کشیده در علوم و ادبیات بوده است.

ابیات زیر از اشعار اوست:

اصفهان بین که چون بهشت برین		خانه حور و ملک رضوان شد
از اعتدال حیات‌بخش بهار		خرم و تازه روی و خندان شد
****
سرۀ البطن ربع مسكون بود		غرۀ الوجه ملک سلطان شد
اهل او هریکی سکندر گشت		زنده رودش زلال حیوان شد

منبع

برگرفته از کتاب شعرای حوزه علمیه اصفهان (از صدر اسلام تاکنون)، محمدعلی بهشتی نژاد، اصفهان، پویان مهر، ۱۳۹۱.