این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما

سید جلال الدین طاهری

از دانشنامه حوزه علمیه اصفهان
نسخهٔ تاریخ ‏۱۱ مرداد ۱۴۰۱، ساعت ۱۱:۱۹ توسط Sab00riyan (بحث | مشارکت‌ها) (جایگزینی متن - 'ى' به 'ی')
پرش به ناوبری پرش به جستجو
سید جلال طاهری.jpg

سيد جلال‌الدين طاهری حسین‌آبادی (1305-1392ش)، اولین امام جمعه اصفهان، نماینده ولی فقیه در اصفهان و نماینده استان اصفهان در مجلس خبرگان قانون اساسی و همچنین مجلس خبرگان رهبری

ولادت

در سال 1305ش در  در یکی از محله‌های قدیمی شهر اصفهان به نام حسین‌آباد در قسمت جنوبی اصفهان در مجاورت محله سیچان و پاچنار متولد شد. متولد شد. پدر بزرگش مرحوم آيت‌الله ميرسيد عبدالحسين موسوی از علمای بزرگ منطقه‌ی حسين‌آباد اصفهان بود.

او به خاطر مراوده با مرحوم داعی الاسلام از علمای هندوستان به زبان‌های انگليسی و فرانسه تسلط پيدا كرده بود و به اتفاق هم، دارالتبليغی در محله جلفای اصفهان تاسيس كردند كه در زمينه تبليغات اسلامی كار می‌شد و نام آنجا را «سقّاخانه» گذاشته بودند.

ميرعبدالحسين، پدر آقای طاهری، ميرزا آقا نام داشت و چون اين واژه‌ها و اسامی در شناسنامه‌ها آورده نمی‌شد، بدينجهت نام عبدالخالق طاهری را برای خود انتخاب كرد. او مدتی در حوزه‌ی علميه اصفهان درس خواند و عمامه بر سر نهاد و به تبليغ پرداخت و در دوران مبارزه پهلوی با لباس روحانیت، از لباس به‌درآمد و با توجه به اطلاعات وسيع علمی، آگاهی و تسلط به رشته‌ی رياضيات و زبان فرانسه، وارد خدمت فرهنگ (آموزش و پرورش) شد و به تدريس پرداخت.

تحصیلات

سيدجلال‌الدين، پس از گذراندن دوره‌ی ابتدائی در دبستان حسين‌آباد، برای تحصيل در دوره‌ی متوسطه، در دبيرستان سعدی اصفهان ثبت نام كرد و شاگرد اول دبيرستان شد و مدتی هم با شهيد بهشتی همكلاس بود.

وی در سال 1323ش ديپلم علمی دبيرستان را گرفت كه شامل رشته‌های: ادبی، رياضی و تجربی با هم می‌شد. مدتی در مدرسه فرانسوی‌ها به آموختن زبان فرانسه پرداخت و بعد از آن، به توصيه پدر و جدّش و تشويق‌های آيت‌الله حاج سيد حبيب‌الله روضاتی و حاج محمد طاهری، عمويش، به حوزه علميه اصفهان وارد شد.

اساتید

وی در حوزه‌ی علميه اصفهان، مقدمات دروس را آغاز كرد، ابتدا از حضور آيت‌الله حاج سيد محمد جواد موسوی غروی، ادبيات را به نحو احسن آموخت.

در سال 1325ش بود كه راهی حوزه علميه قم شد و با كوشش و جديت كامل از محضر آيات عظام: حجت كوه كمره‌ای، حاج سيد محمدتقی خوانساری، حاج آقا حسين بروجردی، محقق داماد و امام خمينی(ره)، كمال استفاده را برد.

ايشان در درس خارج اصول و فقه مرحوم محقق داماد كه از مشكل‌ترين درس‌های آن زمان تلقی می‌شد و افراد خاصی در آن حلقه شركت می‌كردند، حضور می‌يافت و تقريرات آن استاد بزرگوار را به نحو احسن يادداشت كرده و پس از انقلاب در دهه هفتاد و هشتاد، آن‌ها را چاپ و منتشر كرد.

ايشان در سال 1343ش، پس از دستگيری و تبعيد امام خمينی(ره)، به اصفهان بازگشت و به تدريس و تبليغ پرداخت و در منابر و مجالس در اصفهان و ديگر شهرها، به طرفداری از نهضت روحانیت و مبارزات امام خمينی(ره) داد سخن می‌داد، هر كجا می‌رفت، با استقبال مردم روبرو می‌شد. وی در مسجد اعظم حسين‌آباد اقامه جماعت و منبر داشت.

مبارزات

وی از همان زمان كه به اصفهان آمد، در نوشتن و امضای اعلاميه‌ها در مسير مخالفت با رژيم شاهی و حمايت از امام خمينی(ره)، همكاری وسيعی داشت. او از افراد مخلص، مؤمن و عاشق امام خمينی(ره) بود و از همان اول، همه وجود خود را صميمانه در اختيار نهضت امام خمينی(ره) گذاشت و به بيان خودش، از زمان طلبگی در قم، مقلّد امام(ره) و از شاگران ايشان بود.

اولين اعلاميه‌ای كه وی با ديگر روحانیون اصفهان امضاء كرد، اعتراض به كشتار 15 خرداد سال 42 در تهران، قم و ديگر شهرها بود و باز در تيرماه 42 اعلاميه ديگری در حمايت از امام(ره) امضاء كرد.

وی در مسجد اعظم حسين‌آباد و در مسجد نوی بازار اصفهان، جلسات بحث و تفسير برقرار كرد و برای آگاهی مردم، گام‌های مثبتی برداشت و جوانان بسياری به ايشان گرايش پيدا كردند.

ايشان بعد از جريان تبعيد امام(ره) تا پيروزی انقلاب اسلامی، نهايت فعاليت را برای جذب جوان‌ها و نيروهای روشنگر اسلام و كشاندن آن‌ها به مسجد اعظم حسين‌آباد داشت و چه بسياری از مردم را كه مقلّد امام(ره) نمود و آنان را به صحنه مبارزه كشانيد.

وی در سالیان مبارزه بارها تبعید، زندان و شکنجه‌های سخت را تجربه کرد. پس از پیروزی انقلاب اسلامی، وی بیش از دو دهه امامت جمعه شهر اصفهان را برعهده داشت. آیت‌الله طاهری در دوران دفاع مقدس بارها با حضور در جبهه‌ها، رزمندگان را همراهی می نمود و در همان سالیان فرزندنش سید علی طاهری به شهادت رسید و مفقودالجسد گشت.

مسئولیت‌ها

پس از پيروزی انقلاب اسلامی، بيشتر وقت ايشان صرف رسيدگی به شكايات مردم و كمبودهای جامعه می‌شد. وی در انتخابات مجلس خبرگان در سال 1358ش، رای اول استان اصفهان را به دست آورده و در مجلس خبرگان اول، نقش فعالی در تدوين قانون اساسی داشت.

در جريان جنگ تحميلی نيز ايشان حضور فعالی در جبهه‌های جنگ داشتند، دائماً در «لشگر امام حسين(ع)» حاضر می‌شدند و با سردار بزرگ، مرحوم شهيد حاج حسين خرازی از خطوط مقدّم، مقرها و سنگرها بازديد می‌كردند.

آخرين مسئوليت ايشان، امامت جمعه اصفهان بوده است. در سال ۱۳۸۱ با انتشار نامه‌ای سرگشاده، از امامت جمعه اصفهان استعفا داد. چندی بعد رهبر انقلاب اسلامی آیت الله خامنه‌ای سید علی خامنه‌ای پاسخی به نامه وی نوشت و استعفای ایشان را پذیرفت.

وفات

آیت‌الله طاهری در روز ۱۲ خرداد ۱۳۹۲ش دارفانی را وداع گفت و در کنار شهدای اصفهان در قبرستان تخت فولاد این شهر، به خاک سپرده شد.

آثار

ديگر آثار ايشان عبارتند از

  1. علم الاصول تاريخاً و تطويراً.
  2. ابانه المختار فی ارث الزوجه من ثمر العقار بعد الاخذ بالخيار.
  3. رسايل فی الاصول الفقه.
  4. معجم مؤلفی الشيعه.
  5. «المحاضرات» در سه جلد در علم اصول فقه كه تقريرات درس آيت‌الله محقق داماد است و استنباطهای خود ايشان در اصول
  6. دو جلد كتاب «الطهاره» در فقه، كه آن‌ها نيز منتشر شده است.

منابع مقاله

ر.ک. تاریخ ایرانی

مؤسسه مطالعات تاریخ معاصر ایران