مدرسه علمیه میرزا حسین

ویژگی های ذکر شده اثر توسط مرحوم مهدوی

سال ساخت	در عهد صفوی
آدرس	بازارچه ی بیدآباد
وضعیت:	دایر
علّت نام گذاری:	به نام فرزند بانی
کد مؤلف	AUTHORCODE00453AUTHORCODE

تحقیق مرحوم مصلح الدین مهدوی

مرحوم سید مصلح الدین مهدوی در کتاب اصفهان دارالعلم شرق اینگونه ذکر کرده اند: [مهدوی:] از مدارس عهد صفویّه در بازار بیدآباد قسمت مغرب مسجد سید قرار دارد و از مدارس معمور و طلبه نشین است.

مرحوم جناب در «الاصفهان» طول و عرض آن را 45* 50 ذرع و تعداد حجرات آن را 25 و طلّاب و ساکنین آنجا را 40 نفر می نویسد.

این مدرسه در کلّیه ی ادوار معمور و طلبه نشین بوده و موقوفاتش از دکّاکین و کاروان سراهای اطراف به صورت وضعیّت فعلی باقی امّا املاک آن از بین رفته است.

[تاریخ فرهنگ اصفهان] این مدرسه کوچک امّا زیبا و جالب که از بناهای زمان شاه سلیمان صفوی است، در بازار بیدآباد نزدیک مسجد سیّد قرار دارد و در سال 1099 بنا شده است.

بانی و واقف مدرسه عزت نسا خانم دختر میرزا خانا تاجر قمی است که شوهر خود را میرزا مهدی معرفی می نماید.

تولیت مدرسه ابتدا به عهده ی آقا حسین خوانساری بوده که در حین ساختمان (1099) فوت می کند و امر تولیت به پسرش آقا جمال الدین محمّد و پس از فوت او به اعلم یا اسنّ اولاد وی و یا اعلم علمای رجال اصفهان محوّل می گردد.

میرزا حسین ظاهرا از اولاد یا احفاد میرزا مهدی و عزت نسا خانم است که پس از فتنه افغان متصدی تعمیر مدرسه و

ساکن نمودن طلّاب در آن بوده و مدرسه کم کم به نام او شهرت یافته است.

چهر ه های علمی مدرسه:

سید محمد باقر (معروف به سید شفتی)

شیخ جمال الدین خوانساری

حسن وحیدی دستگردی

میرزا محمد حسین جعفری بید آبادی

ملا حسینعلی صدیقین

شیخ حیدر علی صلواتی

شیخ عبدالصمد محلاتی

ملا محمد علی مظاهری کرونی

محمد علی نوری (ملقب به فارسی)

میرزا حسین نائینی

ملا محمد دهاقانی

میرسید علی حسینی برزانی

میرزا یحیی مدرس بیدآبادی

محمدباقر صدیقین

آیت الله العظمی سید ابوالحسن مدیسه ای اصفهانی

آیت الله سید محمد حسین نجف ابادی

آثاری از فعالیت های علمی مدرسه:

1: نسخه ای از حاشیه بر شرح اشارات که محشی آن، ملاعبدالرزاق لاهیجی می باشد به وسیله علی اکبر بن محمد کریم طبیب به تاریخ 4 ربیع الثانی 1256 قمری کتاب شده است.

همین کاتب، حکمت عرشیۀ ملاصدرای شیرازی را به خط نستعلیق و شکسته در ذی الحجه 1263ق کتابت نموده است.