این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
علی محمد بن محمدعلی اژه‌ای
عالم فاضل و فقيه زاهد ميرزا على محمد اژه‌اى فرزنـد ملّـا محمـدعلى بـن ملّـا عبداللّه متخلّص به شريفى در سال 1266 قمرى در اصفهان ديده بـه جهـان گشـود .
زندگی‌نامه
وى را از اعقاب ملّا على اكبر اژه‌اى عالم و عارف معروف معرفى مى‌كند. تحصيلات خود را در عتبات عاليات گذراند وى رساله‌ه‌ايى را در فقه و اصول و نيز مجموعه‌اى در آداب و اخلاق تأليف كرده است.
معلّم حبيب آبادى مى‌نويسد:
«در آخر رساله‌ى نمـاز شـب جـدش مرحـوم ملّـا على اكبر مرقومه‌اى به چاپ رسيده. شعر هم مى‌گفت و تخلّص شريفى مـى فرمـود و پس از مدت شصت وپنج سال و پنج ماه و بيست وهفت روز عمـر در شـب دوشـنبه دوازدهم ماه صفرالمظفّر 1332 در اصفهان وفات كـرد و در تخـت فـولاد در پـايين سكوى قبر پدرش به دو گز دفن شد و فرزندان چندى ذكوراً و اناثاً از او بازماند كـه از آن جمله: حاجى ميرزا محمدحسين كه از علماى عصر در اصفهان و به جاى وى امامت مسجدعلى را داشته است».[۱]
نها شعرى كه از او به دست آمد ابياتى است كـه در آخـر رسـاله ى نمـاز شـب جدش ملا على اكبر آورده و اشعار متوسطى است:
| خــدايا بــه حــق بنــى فاطمــه | مــرا بــا خــودت آشــنايى بــده | |
| كه خرسند باشم بـه وقـت رحيـل | مرا دستگيرى كـن اى مـن دخيـل | |
**** | ||
| همه عمر ضايع چـون مـن كـرده‌ام | ز اعمـــال و كـــردار شـــرمنده‌ام | |
| بـــه حـــقّ حقانيتـــت اى خـــدا | كنى رحم بـر مـا بـه هـر دو سـرا ».[۲] | |
پانویس
منبع
برگرفته از کتاب تذكره شعراي تخت فولاد اصفهان: معرفي شعراي مدفون در تخت فولاد اصفهان، عليرضا لطفي (حامد اصفهاني)، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحي شهرداري اصفهان، 1390. ص334.