محمد مانی

شاعر ميرزا محمد مانى فرزند محمددحسين در سال 1258 قمرى ديده به جهان گشـود. وى از سخنوران و شاعران عصر قاجاريه در اصفهان است كه در اصفهان علم و ادب آموخت و در روزگار خويش مورد توجه و عنايت ظلّال سلطان بود و او را به عنوان يكى از اعضاى پنجگانه ى عدالتخانه برگزيده بود.

زندگی نامه

جناب در مورد او چنين نوشته است: «ميرزا محمـد مـانى (شـاعر ) بـه محـرّرى اشتغال داشت. اغلب روزگار خود را در انجام كارهاى دوستان مى گذرانيد شعر هـم مى گفته «مانى» تخلّص داشت وفات او در سنه هزار و سيصد و بيست اواخر دوران مظفّرالدين شاه واقع شد».پيكر وى در صحن تكيه ى آقا حسين خوانسارى مدفون شد كه متأسـفانه امـروز از قبر او در صحن تكيه ى خوانسارى اثرى ديده نمى شود. از جمله اشعارى كه از اين شاعر در منابع مكتوب در اختيار ماست قطعه شـعرى در مدح حاج محمدتقى نقشينه و سازنده شبستان مسجد مصلّى تخت فولاد اصـفهان ا ست كه به خط مرحوم عبدالرحيم افسر بر كتيبه ى سـنگى نگاشـته شـده و مرحـوم قدسى در كتاب خوشنويسى در كتيبه هاى اصفهان تصوير آن را بـه چـاپ رسـانيده است. متن اين كتيبه چنين است:

بزرگــى كــه در قرنهــا روزگــار		نديــد و نبينــد مــرا او را قــرين
بهشـتى عيــان سـاخت در اصـفهان		گــرت نيســت بــاور بيــا و ببــين
شبسـتانى آراسـت همچـون بهشـت		كـه خُلـدى مصفاسـت انـدر زمـين

منبع

کتاب تذكره شعراي تخت فولاد اصفهان : معرفي شعراي مدفون در تخت فولاد اصفهان، عليرضا لطفي (حامد اصفهاني)، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحي شهرداري اصفهان، 1390. ص496