این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما

سید محمدحسین خاتون آبادی

از دانشنامه حوزه علمیه اصفهان
نسخهٔ تاریخ ‏۳ مرداد ۱۴۰۱، ساعت ۲۲:۲۳ توسط Kh1.mirzaei (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای تازه حاوی «'''سید محمدحسين خاتون آبادى''' فرزند عالم جليل حاج ميرزا محمود خاتون آبادى از علمــاء و ائمــه ى جماعــت(ف1352ه .ق). <ref>مهدوى، سيرى در تاريخ تخت فولاد اصفهان. ص146.</ref> ==زندگی‌نامه== وى شــاعر، اديــب، دانشــمند و نسب شناس معاصر، متخلّص به آزاد در غره...» ایجاد کرد)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پرش به ناوبری پرش به جستجو

سید محمدحسين خاتون آبادى فرزند عالم جليل حاج ميرزا محمود خاتون آبادى از علمــاء و ائمــه ى جماعــت(ف1352ه .ق). [۱]

زندگی‌نامه

وى شــاعر، اديــب، دانشــمند و نسب شناس معاصر، متخلّص به آزاد در غره رمضان 1316 قمرى (مقـارن بـا 1274 شمسى) در محله‌ى پاقلعه‌ى اصفهان به دنيا آمد. تحصـيلات خـود را در مدرسـه ى حقايق كه دومين مدرسهى جديد اصفهان در آن عصر به شمار مى‌آمد آغـاز كـرد و سپس به تكميل آن در مدارس قديمى همت گماشت. [۲] مدتى در مدرسه جده كوچك حجره گرفت و پس از آن عازم تهران شد و چندى در مدرسه شـيخ عبدالحسـين و مدتى در مدرسه آصفيه در يكى از حجرات آن ساكن و روزها در مدرسه سيروس به تحصيل علوم جديد پرداخت. پس از آن به نجف اشرف مشرف گرديد و تا اندازهاى فقه و اصول و مختصرى حكمت فرا گرفت.

چندى هم از روى علاقه به تحصيل طب قديم همت گماشـته و در مطـب ميـرزا عبدالباقى حكيم باشى تلمذ نمود. [۳]

در سال 1298 شمسى به اسـتخدام وزارت فرهنـگ در آمـد و در سـال 1334 شمسى مدير دبستان فردوسى اصفهان شد. [۴] در علوم متعدد بهرهاى وافر برده بـود و از اين رو آثار قابل توجهى در حدود پانزده جلد از او به يادگار مانده است.

آثار

1 ـ «جنگل مولى» در تاريخ

2 ـ «العالم والتمدن» در شرح يكى از خطبـه هـاى نهـج البلاغـه حضـرت علـى (عليه‌السلام) و در مورد پيدايش آدم

3 ـ «اغصان طيبـه »، در شـرح احـوال سـادات و نقـل نسـب نامـه هـاى آنـان، نسبشناسى اين محقق و شاعر ارجمند جايگاه ويژهاى را در بين شعراى مدفون در تختفولاد به او اختصاص داده است.

4 ـ مسائل حساب و هندسه براى محصلين مدارس.

5 ـ ديوان اشعار.

او از جمله اعضاى انجمن ادبى شيدا بود و در اين انجمن مورد توجـه و تشـويق آخوند ملا عبدالكريم گزى واقع مىشد و خود از اساتيد شعر و ادب به شمار آمد. وى در نوزدهم ذى‌القعده سال 1400 قمرى برابر با هفتم مهرمـاه 1359 شمسـى ديده از جهان فرو بست و در تكيه‌ى خاندان خود، خاتونآبادى مدفون گرديد.

از اشعار اوست كه به مناسبت ميلاد باسعادت حضرت ولى عصر عجلاللّه تعـالى فرجهالشريف سروده است:

قــم الا يــا ايهــا الســاقى كــه شــد گــاه نشــاط ريـــزد از پســـتان دايـــه ابـــر شـــيرِ انبســـاط
كــرده اطفــال ريــاحين دســت بيــرون از قمــاط وقــت آن شــد تــا بــه طــرف ســبزه انــدازى بســاط
****
دل تهى سازى زغم، وز مى كنى لبريز جام موســم عــيش و نشــاط اســت اى نگــار دلفريــب
وى رخـــت بربـــوده از دل صـــبر و آرام و شـــكيب تـا بـه كـى در كـنج عزلـت از تفكّـر سـر بـه جيـب

پانویس

  1. مهدوى، سيرى در تاريخ تخت فولاد اصفهان. ص146.
  2. مهدوى، تذكره شعراى معاصر اصفهان، ص12.
  3. خاتون آبادى، سيد حسين، طب آزاد، ص10 ،مخطوط.
  4. مرحوم حبيب اللّه فضائلى در كتاب اصحاب رس به خدمت چند سـاله او در ابرقـو نيـز اشـاره داشـته است.

منبع

برگرفته از کتاب تذكره شعراي تخت فولاد اصفهان: معرفي شعراي مدفون در تخت فولاد اصفهان، عليرضا لطفي (حامد اصفهاني)، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحي شهرداري اصفهان، 1390، ص41.