این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
سید محمدتقی موسوی احمدآبادی
آقا سـید محمـدتقى موسـوى احمـدآبادى عالم فاضل محقق مشـهور بـه فقیـه احمدآبادى فرزند سید عبدالرزاق فقید و محدث و ادیب شـاعر از علمـا و فـانى در ولاء خاندان رسول(ص) و مخلص پناهنده به آستان ولـى عصـر امـام زمـان (عـج ) از شعراى مدفون در تخت فولاد است.
زندگی نامه
آقا سـید محمـدتقى موسـوى احمـدآبادى نزد اساتید بزرگى چـون آقـا سـید ابوالقاسم ، آخوند ملا محمد كاشى و دیگر بزرگان كسب علم نمود. مرحـوم مهـدوى شـرح حـال او را بـا عنوان محمـد نوشـته اسـت در حـالى كـه مبناى عناوین تذكره ى او بیشتر بر اسـاس تخلّص و گاه نام خانوادگى آنان بوده است. درت‍ذک‍ره شعرای معاصر اصفهان مرحـوم مهــدوى از ســویى او را شــاعر و عــالمى معرفى مى كند كه دیـوان شـعرى دارد و در سطر بعد مى گوید خیلى كم شعر مى گوید و این دو بیت را از او نقل مى كند:
| عمر بگذشت و هنوز از پى جاه و هوسيم | ترسم آخر به مراد دل خـود مـى نرسـيم | |
| دل خــود را بنمــوديم بــه دنيــا پيونــد | دور شيرينى دنيا همه همچـون مگسـيم [۱] |
وى مؤلّف بیش از بیسـت جلـد كتـاب اسـت كـه اغلـب دربـاره ى امـام زمـان علیه السلام نگاشته شده و بیانگر عشق و ارادت او بـه سـاحت مقـدس آن حضـرت است.
از مجموعه آثارش كتاب «مكیال المكارم» در دو جلد به چاپ رسیده اسـت و حكایتى قابل تأمل دارد. انگیزش نگارش این كتاب را چنین نقل كرده اند كه :
وى در عالم رویا بـه محضـر آن حضرت شرفیاب مى شود و دستور نگارش این كتاب را از آن حضرت مى شنود كه مـى فرماینـد : «ایـن كتـاب را بنـویس و عربـى هـم بنـویس و نـام آن را بگـذار مكیال المكارم لفوائد الدعاء للقائم»
آیةاللّه حاج شیخ لطف اللّه صافى گلپایگانى در خصوص این كتـاب مـى نویسـد» :
این كتاب گویاى حوصله ى فراوان مؤلـف و گسـتردگى تحقیـق و تفكّـر و تـلاش اوست در موضوع خود بى نظیر است و جز این كتاب كه در موضوع مهدویت و آداب 1 دعاى بر حضرت مهدى علیه السلام و فواید آن باشد سراغ ندارم«. [۲]
گاه بر سر ذوق اشعارى مىسروده كـه اغلـب در غـم فـراق و شـوق دیـدار آن حضرت است. مرحوم مهـدوى مـى نویسـد وى در شـعر از تخلّـص «تقـى » و گـاه «شرعى» استفاده مى كرده است.
سرانجام این عالم بزرگوار در ماه مبارك رمضان 1348 قمرى در پى بیمارى فتق در بیمارستان انگلیسها (عیسى بن مـریم فعلـى ) بسـترى گردیـد و در پـى ملاقـات بسیارى از علما از ایشان یكى از متصدیان امور بیمارستان به نام «سراللّه خـان » از فرقه ى ضاله ى بهائیت در شب 25 ماه رمضان با خورانیـدن زهـر او را بـه شـهادت مى رساند. [۳]
مزار وى در تكیه سادات احمدآبادى در جوار تكیه لسان الارض است. اشعار وى در زمینه توحید و توجه به خدا و ارزش دل و عبرت آمـوزى از گـذر عمر و نیز درباره ائمه معصومین علیهم السلام مى باشد. [۴]
از اشعار اوست:
| ز دورى رخت اى پادشاه حسن و جمال | رسيده جان به لب عاشـقان تعـال تعـال |
| يارب فرجى كه ما اسيريم | يارب كرمى كه مـا فقيـريم | |
| مـائيم لئـيم و تـو كريمـى | ما غرق گناه و تو رحيمـى [۵] |
پانویس
- ↑ مهدوى، تذكره شعراى معاصر اصفهان، ص 420
- ↑ قرقانى، مهدى، زندگانى جهانگيرخان قشقايى، ص181
- ↑ ربانى خلخالى، على، شهداى روحانيت در يك صد سال اخير، ج2 ،صص57 تا 64
- ↑ موحد ابطحى، آيةاللّه فقيه احمدآبادى، ص159
- ↑ اشعارش در كتاب آشنايى با زندگى و شخصيت و شهادت دلباختـه امـام زمـان (عـج ) آيـة اللّـه فقيـه احمدآبادى آمده است.
منبع
برگرفته از کتاب تذكره شعرای تخت فولاد اصفهان : معرفی شعرای مدفون در تخت فولاد اصفهان، علیرضا لطفی (حامد اصفهانی)، اصفهان: سازمان فرهنگی تفریحی شهرداری اصفهان، 1390. ص 162