اسدالله ایزدگشسب

اسدالله ایزدگشسب، معروف به درویش ناصرعلی و متخلّص به «شمس»، فرزند محمود بن اسدالله بن عبدالله گلپایگانی اصفهانی، عالم فاضل و حکیم جامع، ادیب مدقّق و عارف فرزانه، از مشایخ سلسله گنابادی است.

معرفی

در حدود سال 1303ق در گلپایگان متولّد شده، و در اصفهان و تهران و خراسان و نجف تحصیل علوم فقه و اصول و حکمت نموده، در بیدخت گناباد، خدمت حاج ملاّمحمّد سلطان علی شاه رسیده، و دست ارادت به او داده، و در فقر و تصوّف، ریاضت ها کشیده است.

از سال 1350، اجازه دستگیری فقرا را یافت. وی عاقبت به استخدام اداره فرهنگ درآمد، و هفت سال مدیر مدرسه حکمت بود. مدّتی نیز در دبیرستان گلبهار تدریس می نمود، و نگارنده، افتخار شاگردی او را داشت.

ایشان از سال 1305ش مجلّه عنقا را منتشر ساخت.

آثار

وی را تألیفات بسیاری است که از آن جمله است:

1. اسرار العشق در تفسیر سوره یوسف، مطبوع

2. بدایع الآثار

3. بساط العشق و المحبّه

4. تحفه السّفر

5. ترجمه کتاب خطّ و خطّاطان به عربی

6. جنّه النّفوس در احکام روزه

7. حیاه الانسان و تسبیح اعیان

8. جذبات الهیّه (منتخب دیوان شمس تبریزی، مطبوع)

9. دیوان اشعار

10. دیوان النّبویه در اسرار سلوکیّه

11. ردّ بر دکتر فندر آلمانی

12. رشحات الاسرار

13. سعادات النّجفیه در شرح دعاء عدلیّه

14. شرح صلاه محی الدّین عربی

15. شمس التّواریخ، مطبوع

16. طرائف الحکم در حکمت الهی

17. قبسات الانوار

18. گلزار اسرار

19. لوامع الانوار

20. مختصر معراج السّعاده نراقی

21. مصابیح الاصول

22. مظاهر الانوار

23. معرفه الرّوح، مطبوع

24. نامه سخنوران در تذکره شعراء، مطبوع

25. نور الابصار در احوالات نورعلی شاه اصفهانی

26. هدایه الامم در نبوّت خاصّه

و غیره.

از اشعار او است:

ز میخانه یکی دیوانه برخاست		از آن دیوانه صد فرزانه برخاست
دل از لعل لبش یک نکته بشنید		از آن نکته هزار افسانه برخاست
پریشان روزگاری های عاشق		همه زان نظره جانانه برخاست
چو شمس آن دلبر جانانه را دید		هزارش نعره مستانه برخاست

وفات

سرانجام در 5 جمادی الاوّل 1366ق وفات یافت، و در تخت فولاد مدفون گردید، و جهت او تکیه ای مخصوص بنا شد.

منبع

برگرفته از: مهدوی، مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگي تفريحي شهرداري اصفهان، ۱۳۸۶.