محمدحسین فائق نیسیانی

ملاحسین فائق نیسیانی فرزند رمضانعلی در ابتدا تخلص او ذره بوده وبعد به فائق تغییر داد. متولد ۱۲۵۳ ش و متوفی ۱۳۳۹ ق،بوده است.

معرفی

او تحصیلات خود را در مدرسه جده کوچک اصفهان در علوم مختلف حوزوی و خط و شعر و علوم غریبه،گذراند. داستان شعر او برای رضا خان جوزدانی جالب است. . در جریان سیل ۱۳۳۵ ش که در منطقه نیسیان اردستان تخریب فراوانی نمود و فائق فرار کرده روی درخت توت بزرگی رفت و خود را نجات داد.

از اشعار اوست:

سیل عظیم آمد و هر سو کمانه کرد		هر جا که بود خانه به نی رودخانه کرد
فرق چنار و بید و سپیدار و گردکان		از گل حنا نهاده و با آب شانه کرد
گویا غضب نموده خداوند لا يزال		باران و سیل و ابر وهوا را بهانه کرد

در قصیده ای جالب گوید :

بیا ساقی در افکن می به ساغر		بسوزان زهد خشک از آتش تر
از آن می ده که باشد سرخ گلگون		از آن می ده که باشد صاف احمر
که تا نوشم به یاد لعل جانان		که تا باشم به فکر روی دلبر

منبع

برگرفته از کتاب شعرای حوزه علمیه اصفهان (از صدر اسلام تا کنون)، محمد علی بهشتی نژاد، اصفهان، پویان مهر، 1391.