محمد شمس الکتاب

محمّد خوشنویس معروف به شمس الکتّاب، فرزند میرزا ابوالقاسم خواجوئی خطاط و خوشنویس قرن چهاردهم قمری است.

معرفی

درحدود سال 1293ق در محلّه خواجوی اصفهان متولّد شد. پس از گذراندن دوران طفولیت به تحصیل علوم مذهبی پرداخت و با این که در لباس روحانیت درآمد برای امرار معاش خود به شغل تجارت پرداخت.

وی خوشنویسی توانا و از اساتید خط نسخ و ثلث و رقاع بود. در خط از محضر استاد محمّد علی سلطان الکتاب و استاد آقا غلامعلی نسخ نویس بهره برده بود.

وی علاقه زیادی به کلام اللّه مجید داشت و به نوشتن قرآن های مختلف که بیشتر به صورت شصت پاره بود می پرداخت و از آن جایی که در فنّ تذهیب نیز مهارت داشت آن ها رابه صورت زیبایی تذهیب و وقف می نمود که هم اکنون آثار او در موزه ها از جمله در موزه تبریز و موزه آستان قدس رضوی و بعضی از مساجد شهر اصفهان موجود و مورد استفاده می باشد.

همچنین از آثار ایشان قرآنی در تملّک آقا زین العابدین نعمت اللهی بوده است.

وی در تاریخ شوال سال 1312ق مورد عنایت و توجّه دولت وقت قرارگرفت و طبق فرمانی سالیانه مبلغی حدود هشت تومان و مقداری گندم دریافت می نمود که بیشتر آن را به فقرا و مساکین بذل و بخشش می نمود.

او در اصفهان به عنوان یکی از خیّرین معروف بوده و مبالغی که هزینه فقرا می کرده تا سالیان بعد از فوت ایشان نیز همچنان ادامه داشته است.

در زمینه خط جمعی از طالبان را مشق می داد که از جمله آنها مرحوم شیخ محمّد رضا حسام الواعظین، از خطباء طراز اوّل اصفهان بود.

وفات

وی پس از حدود 74 سال فعالیت هنری در دوّم رجب سال 1367ق وفات یافت و پیکرش در بین تکیه فاضل هندی و خواجویی به خاک سپرده شد.

مرحوم صغیر اصفهانی در وفات وی چنین سروده است:

دوّم ماه رجب شد ز جهان چون به جنان

گشت از آتش هجرش دل احباب کباب

کرد تاریخ وفاتش طلب از ذوق "صغیر"

تا از این خدمت شایسته کند درک صواب

قائلی کرد سر خویش به جمع و گفتا:

"ای عجب شمس دل افروز نهان شد بحجاب"

منبع

برگرفته از کتاب : بزم معرفت، مشاهیر تخت فولاد اصفهان، تکیه محقق خواجویی، رحیم قاسمی، ناشر: کانون پژوهش، چاپ اول، 1388.