این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما

محمدحسین نوری رهنانی اصفهانی

از دانشنامه حوزه علمیه اصفهان
نسخهٔ تاریخ ‏۱۴ بهمن ۱۴۰۱، ساعت ۱۱:۳۱ توسط Kh1.najafi (بحث | مشارکت‌ها) (ویرایش صفحه)
پرش به ناوبری پرش به جستجو
محمدحسین نوری رنانی اصفهانی

شیخ محمّد حسین نوری رنانی،(1280ش_ 1346ش) عالم فاضل و متّقی بود.

زندگی نامه

پدرش از روحانیون زاهد و با ورع بود .

شیخ محمدحسین در رهنان اصفهان متولّد شد. به تحصیل علوم دینی پرداخت و به وعظ و خطابه مشغول شد. به بسیاری از شهرها سفر نمود و به ایراد خطابه و ارشاد مردم پرداخت.شیخ محمدحسین بیانی رسا و صدایی دلنشین داشت.در نقل مسائل بسیار محتاط و با متانت و مطالعه سخن می گفت.[۱]

وقتی که به منبری و نوکری امام حسین (علیه السلام) افتخار پیدا می کرد، موقعیت های بسیاری را هم به دست می آورد.

سید علیرضا حجازی او را از فضلا و دانشمندان و اهل ذوق و سلیقه خاص در هنر و از رفقا و دوستان خود معرفی می کند.[۲][۳]

اساتید

او از شاگردان بزرگانی همچون علما زیر است:

آثار

از آثار خط وی کتابت اشعار میر حسین هروی است که در آخر رساله ی مجموعه آثار محقق خواجویی آورده شده است.وی در ابتدا چنین اشاره می کند: «حضور مبارک بندگان حضرت مستطاب حجه الاسلام و المسلمین ناصر المله و الدین آقای حاجی میرزا رضا کلباسی بودیم ، به اشاره مطاع آقا ، این چند بیت کتابت شده است.فی لیلة دوازدهم برج دلو ۱۳۰۹ ش کتابت محمدحسین نوری رنانی لیلة اثنی عشر من شهر الصیام فی شهور (۱۳۴۹)  ».[۴]

وفات

وی سرانجام در 16 ذیحجه 1383ق (مطابق سال 1346ش) وفات یافت و در تکیه بابا رکن الدّین تخت فولاد مدفون شد.[۵][۶]

پانویس

  1. میردامادی، خمینی شهر شهری که باید از نو شناخت، ص ۲۲۷.
  2. حجازی ، آهنگ حجاز، ص۱۸۴.
  3. مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد، دانشنامه تخت فولاد، ج4، صص۵۸۰-۵۸۱.
  4. رسائل محقق خواجویی، تصویر خطی، ص ۲۷۴.
  5. دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج2، ص754؛ خمینی شهر شهری که از نو باید شناخت، ص327.
  6. مهدوی، اعلام اصفهان، ج۲، ص۸۲۰.

منابع

  • برگرفته از: مهدوی، مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.
  • مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد: زيرنظر اصغر منتظرالقائم، دانشنامه تخت فولاد اصفهان، ج4، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1394.