عبدالحسین فقیه ایمانی

شیخ عبدالحسین فقیه ایمانی

عبدالحسین فقیه ایمانی، عالم زاهد متّقی. در روستای زانیان شهرکرد متولّد شد. به عزم تحصیل علوم دینی به اصفهان رفت و پس از تحصی مقدمات و سطوح به محضر پربار فقیه حکیم عارف آیه اللّه العظمی سیّد ابوالقاسم دهکردی راه یافت و سال ها از درس ایشان بهره برد.

معرفی

وی علاقه زیادی به استاد خود داشت و در زندگی از اخلاق و روش عرفانی ایشان متأثر بود.

او زاهدی وارسته و عابدی با اخلاص و در تقوا و پرهیزگاری ضرب المثل بود. تا پایان عمر 95 ساله خود روزه ماه مبارک رمضان را از دست نداد و ماه رمضان آخر عمر را نیز روزه دار بود.

از مال دنیا هیچ نداشت و از شدت احتیاط خانه مسکونی و کتاب های خود را که تنها دارایی او بود وقف بر اولاد خود کرد.

وی سال ها به وعظ و ارشاد مردم و بیان احکام دین اشتغال داشت و مورد علاقه مردم و علما به خصوص عالم ربانی آیه اللّه العظمی حاج آقا رحیم ارباب بود.
فرزندان

1. حجه الاسلام حاج آقا یحیی فقیه ایمانی

2. حجه الاسلام حاج میرزا علی فقیه ایمانی

مرحوم شیخ عبدالحسین دارای دو داماد فاضل و بزرگوار بود که عبارتند از: حجه الاسلام والمسلمین سید مصطفی فقیه ایمانی و حجه الاسلام والمسلمین سید محمد هاشمی.

وفات

این عالم زاهد سرانجام در 20 شوال 1387ق (1346ش) وفات یافت و در کنار مزار داماد خود مرحوم حجه الاسلام سیّد مصطفی فقیه ایمانی در تخت فولاد مدفون شد.

اشعار زیر بر روی سنگ مزارش آمده است:

خوش خصال انسانی چون فقیه ایمانی		سوی دار باقی شد زین سراچه فانی
با حسین بُد همنام، آن مروّج احکام		لطف ایزد علّام، باد بر وی ارزانی
"شاکر" از پی تاریخ با حساب شمسی گفت:		"لامکان مکان گشته این فقیه ایمانی"

منبع

• مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد،زيرنظر اصغر منتظرالقائم، دانشنامه تخت فولاد اصفهان، ج3، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1389.
• بزم معرفت، مشاهیر تخت فولاد اصفهان، تکیه محقق خواجویی، رحیم قاسمی، ناشر: کانون پژوهش، چاپ اول، 1388.