محمدتقی عارف اصفهانی

آقا محمّد تقی اصفهانی متخلّص به «عارف» شاعر ادیب و عارف قرن سیزدهم هجری. در اصفهان متولّد شد و علم و ادب را نزد آقا محمّد کاظم واله اصفهانی آموخت. ^[۱]

معرفی

وی در جوانی به جوانی عطار دل سپرد و برای او شعر سرود. سپس برای تجارت به شیراز رفت و چند صباحی آنجا بود و به زین العابدین شیروانی (مست علی شاه) دست ارادت داد. او تا سال 1260ق در قید حیات بوده و ظاهراً پس از سفر به هندوستان وفات یافته است.

بیت زیر از اشعار اوست:

بر روی مهت زلف سیه ریخته دیدم

روز و شب خود را به هم آمیخته دیدم^[۲]

پانویس

↑ مهدوی، اعلام اصفهان، ج2، ص258.
↑ تذکره دلگشا، صص 521 و 522؛ مجمع الفصحاء، ج5، ص 731 و 732؛ تذکره ریاض العارفین، ص454؛ طرائق الحقائق، ج3، ص294؛ تذکره حدیقه الشعراء، ج2، ص1145.

منبع

برگرفته از: مهدوی، مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفریحی شهرداری اصفهان،1386.

[1] مهدوی، اعلام اصفهان، ج2، ص258.

[2] تذکره دلگشا، صص 521 و 522؛ مجمع الفصحاء، ج5، ص 731 و 732؛ تذکره ریاض العارفین، ص454؛ طرائق الحقائق، ج3، ص294؛ تذکره حدیقه الشعراء، ج2، ص1145.

[۱]

[۲]

محمدتقی عارف اصفهانی

معرفی

پانویس

منبع

منوی ناوبری

جستجو