ابراهیم آرتیمانی ادهم

میرزا ابراهیم متخلّص به ادهم و ابراهیم فرزند میرزا رضی الدّین محمّد آرتیمانی شاعر ادیب، در سال 1020ق در اصفهان متولّد شد. و در سال 1060 ق در سنّ چهل سالگی وفات یافت.

معرفی

نزد علماء و فضلای این شهر به خصوص میرداماد تحصیل کرد، سپس به هند رفت. در آن جا مدّتی مقرّب درگاه تقرّب خان از صاحب منصبان پادشاه هند بود؛ امّا به واسطه رفتار ناپسند به حبس افتاد.

آثار

از آثاراو ساقی نامه است.

ابیات زیر از اشعار اوست:

ای که آرام دل خود به جهان می خواهی		بعد درویش اگر هیچ نباشی شاهی
******
محمد (ص) ره قرب را کرده طی		ولی چون خضر گم نکرده است پی
ندارم سزاوار نعتش كلام		عليه الصلاه و عليه السلام
جز من کسی بمدرسه نامدزخانقاه		خاکم بسر ترقی معکوس کرده‌ام
خدا که خواری اهل وفا نخواسته باشد		چرا تو خواسته باشی خدا نخواسته باشد
که گفته است که عاشق زیاربوسه نخواهد		غلط رسیده به عرضت چرا نخواسته باشد

منبع

برگرفته از: مهدوی، اعلام اصفهان (کتاب)، اصفهان: سازمان فرهنگي تفريحي شهرداري اصفهان، ۱۳۸۶.