نادر خان صدری پور

نادرخان صدرى پور فرزند سيف اللّه رفيع صدرى از شعرا و ادباى معاصر اصفهان است. وى در اشعار سبك طنز و زبان عاميانه ى اصفهان را با تخلّص «لولو خميـره » برگزيده بود.

معرفی

اثر جالب از اشعار او كه نشان از مهارت شاعرانه اش در بـه نظـم كشـيدن و ترسيم اوضاع اجتماعى و اخلاقى دارد مثنوى نسبتاً بلندى است كه خود از آن به نام كمدى مستى ياد كرده و نسخه اى از آن را ماشين نويسى و به دكتر محمد سياسى داده است. آقاى دكتر سياسى او را از افراد بانفوذ و صاحب منصب در اصفهان و از خاندان بزرگ صدرى پور معرفى مى نمايد كه از جمله مناصب او فرماندارى نجف آباد بوده است. از زمان ولادت و ديگر اطلاعات زندگى او مطلبـى در دسـت نيسـت. وی در سال 1350 شمسى وفات يافت و در تكيه فيض تخت فـولاد مـدفون گرديد. مزار او در صحن تكيه با كمى فاصله از بعقه ى فيض قرار دارد. بر سنگ مزار او كه از جنس مرمريت خاكسترى است.ودر 22 سطر به خط ثلـث بـا اشـعارى از مرحوم غفورزاده متخلّص به طلايى نوشته شده است.

از اشـعار اوست:

يكــي صــعوه مــوري بــه منقــار داشــت		كــه بــازي ربــودش بــه هنگــام چاشــت
شــنيدم كــه آن صــعوه در چنــگ بــاز		بــه لحــن خــود اينگونــه مــي كــرد راز
كــه آيــا كنــون جفــت را حــال چيســت		بــه لانــه ورا حــال و احــوال چيســت؟

منبع

برگرفته از کتاب تذكره شعرای تخت فولاد اصفهان : معرفي شعراي مدفون در تخت فولاد اصفهان، عليرضا لطفي (حامد اصفهاني)، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحي شهرداري اصفهان، 1390. ص494