این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما

تفاوت میان نسخه‌های «محمدعلی بن محمدباقر خوانساری»

از دانشنامه حوزه علمیه اصفهان
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جز
جز
سطر ۱: سطر ۱:
{{نیازمند تصویر}}{{نیازمند جعبه اطلاعات}}{{بررسی رده}}
{{نیازمند تصویر}}{{بررسی رده}}
'''آخوند ملاّ محمّدعلی بن میرزا محمّدباقر خوانساری'''، از علماء و فضلاء قرن چهاردهم هجری است.
'''آخوند ملاّ محمّدعلی بن میرزا محمّدباقر خوانساری'''، از علماء و فضلاء قرن چهاردهم هجری است.



نسخهٔ ‏۱۶ اردیبهشت ۱۴۰۲، ساعت ۱۲:۰۱

آخوند ملاّ محمّدعلی بن میرزا محمّدباقر خوانساری، از علماء و فضلاء قرن چهاردهم هجری است.

معرفی

او از طلاّب ساکن مدرسه صدر و از خواص اصحاب و خدمتگزاران جهانگیرخان بود تا حدّی که او را به خاطر ملازمت با جهانگیرخان، «ملاّ محمّدعلی خان» می گفته اند، بعد از وفات جهانگیرخان، در حجره او ساکن شد و پس از وفات خود او، حجره به آقا سیّد محمّدرضا خراسانی رسید. او اواخر عمر را به فقر و تنگدستی گذراند.[۱]

مردي فقير و آبرومند بود كه با كمال عزت نفس می زيست و هيچ وقت از وی عرض حاجت و اظهار شكايت و مالمت ديده و شنيده نشد. [۲]

آقابزرگ تهرانی در مورد وی مي نويسد:

» عالم فاضل، كان من رجال الفضل في اصفهان و من اهل العلم و المعرفة، قرأ علی مدرسی عصره و مشايخه حتی بلغ سامیه و تخرج عليه آخرون«.[۳][۴]

وفات

وی در 14 ربیع الاوّل 1350ق وفات یافته و جنب استاد خود جهانگیرخان قشقائی( تکیه جهانگیرخان قشقایی تخت فولاد)مدفون گردید.[۵] [۶]

پانویس

  1. همایی ،تاریخ اصفهان (تکایا و مقابر) ، صص 279 و 280.
  2. همايی،تاریخ اصفهان مجلد ابنیه و عمارات، ص279؛ مهدوی،دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج2 ،ص836 .
  3. آقابزرگ تهرانی،نقباءالبشر، ج۴، ص۱۳۴۸.
  4. مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد، دانشنامه تخت فولاد، ج 2، ص ۲۳۱.
  5. گزی ، رجال اصفهان یا تذکرة القبور، ص223؛مهدوی ،دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج2، ص278؛ مهدوی ،سیری در تاریخ تخت فولاد، ص105.
  6. مهدوی، اعلام اصفهان، ج 4 ، ص 744- 745.

منابع

  • مهدوی، مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگي تفريحي شهرداري اصفهان، ۱۳۸۶.
  • مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد: زيرنظر اصغر منتظرالقائم، دانشنامه تخت فولاد اصفهان، ج2، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1389.