این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
تفاوت میان نسخههای «محمدتقی دهقی اصفهانی»
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
Kh1.zeynali (بحث | مشارکتها) (حذف رده) |
(اصلاح منبع) |
||
سطر ۲: | سطر ۲: | ||
==آثار== | ==آثار== | ||
از آثار او لوح سنگی منصوب بر دیوار شرقی ایوان مسجد جامع گزِ بُرخوار است که آن را در سال 1305ق حجّاری کرده است.<ref>گنجینه آثار تاریخی اصفهان، ص189.</ref> | از آثار او لوح سنگی منصوب بر دیوار شرقی ایوان مسجد جامع گزِ بُرخوار است که آن را در سال 1305ق حجّاری کرده است.<ref>گنجینه آثار تاریخی اصفهان، ص189.</ref> همچنین از آثار حجّاری او چندین سنگ مزار است. از جمله: سنگ مزار سیّده صفیّه بیگم بنت آقا سیّد محمّدعلی، در سال 1310ق در روستای کلهرود از توابع شهرستان بُرخوار و میمه. و سنگ مزار مستوره النّساء خانم بنت سیّد محمّدقاسم، در سال 1323ق در همان روستا است.<ref>یادداشت های غلامرضا نصرالهی.</ref> | ||
همچنین از آثار حجّاری او چندین سنگ مزار است. از جمله: | |||
سنگ مزار سیّده صفیّه بیگم بنت آقا سیّد محمّدعلی، در سال 1310ق در روستای کلهرود از توابع شهرستان بُرخوار و میمه. و سنگ مزار مستوره النّساء خانم بنت سیّد محمّدقاسم، در سال 1323ق در همان روستا است.<ref>یادداشت های غلامرضا نصرالهی.</ref | |||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
<references /> | <references /> | ||
==منبع== | ==منبع== | ||
* [[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]]، سید مصلح الدین، [[اعلام اصفهان (کتاب)|اعلام اصفهان]]، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶. | |||
[[رده:اعلام اصفهان،ج۲]] | [[رده:اعلام اصفهان،ج۲]] |
نسخهٔ کنونی تا ۲۴ فروردین ۱۴۰۲، ساعت ۲۰:۳۵
استاد کربلائی محمّد تقی دهقّی، از حجّاران هنرمند اواخر دوره قاجاریه است.[۱]
آثار
از آثار او لوح سنگی منصوب بر دیوار شرقی ایوان مسجد جامع گزِ بُرخوار است که آن را در سال 1305ق حجّاری کرده است.[۲] همچنین از آثار حجّاری او چندین سنگ مزار است. از جمله: سنگ مزار سیّده صفیّه بیگم بنت آقا سیّد محمّدعلی، در سال 1310ق در روستای کلهرود از توابع شهرستان بُرخوار و میمه. و سنگ مزار مستوره النّساء خانم بنت سیّد محمّدقاسم، در سال 1323ق در همان روستا است.[۳]
پانویس
منبع
- مهدوی، سید مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.