این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
تفاوت میان نسخه‌های «حسین بن ابراهیم نطنزی اصفهانی»
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
جز (جایگزینی متن - 'اعلام اصفهان' به 'اعلام اصفهان') |
(اصلاح منبع) |
||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
{{رده‌بندی‌نشده}}{{نیازمند ویرایش}} | |||
'''بدیع الزمان ابوعبداللَّه حسین بن ابراهیم بن احمد نطنزی اصفهانی''' معروف به '''«ادیب نطنزی»''' شاعر، ادیب و دانشمند لغوی قرن پنجم هجری است. | '''بدیع الزمان ابوعبداللَّه حسین بن ابراهیم بن احمد نطنزی اصفهانی''' معروف به '''«ادیب نطنزی»''' شاعر، ادیب و دانشمند لغوی قرن پنجم هجری است. | ||
== معرفی == | ==معرفی== | ||
وی در نطنز متولّد شد و جهت تحصیل به اصفهان و شهرهای دیگر سفر کرد وسرانجام در کوی ارزویه واقع در محلّه جومان (یا جوهان) اصفهان ساکن شد . | وی در نطنز متولّد شد و جهت تحصیل به اصفهان و شهرهای دیگر سفر کرد وسرانجام در کوی ارزویه واقع در محلّه جومان (یا جوهان) اصفهان ساکن شد . | ||
او حدیث را از [[ابوبکر محمدبن عبداللَّه بن ریذه اصفهانی]]، [[ابوذر محمّد بن ابراهیم صالحانی]] و [[ابوالفضل عبدالرحمان بن احمد رازی]] روایت می کند و برادر زاده اش ابوالفتح محمدبن علی نطنزی در مرو و ابوالعباس احمد بن محمّد مؤذن ادیب در اصفهان از او استماع حدیث کرده اند. بدیع الزمان نطنزی به دو زبان فارسی و عربی شعر می سرود. و بدین خاطر به «ذواللّسانین» و «ذوالبیانین» مشهور بوده است. اگرچه برخی او را شیعه دانسته اند اما ابوسعد سمعانی در کتاب «الانساب» تصریح می کند که نطنزی اهل سنت و جماعت بوده است.<ref>مهدوی، | او حدیث را از [[ابوبکر محمدبن عبداللَّه بن ریذه اصفهانی]]، [[ابوذر محمّد بن ابراهیم صالحانی]] و [[ابوالفضل عبدالرحمان بن احمد رازی]] روایت می کند و برادر زاده اش ابوالفتح محمدبن علی نطنزی در مرو و ابوالعباس احمد بن محمّد مؤذن ادیب در اصفهان از او استماع حدیث کرده اند. بدیع الزمان نطنزی به دو زبان فارسی و عربی شعر می سرود. و بدین خاطر به «ذواللّسانین» و «ذوالبیانین» مشهور بوده است. اگرچه برخی او را شیعه دانسته اند اما ابوسعد سمعانی در کتاب «الانساب» تصریح می کند که نطنزی اهل سنت و جماعت بوده است.<ref>مهدوی، اعلام اصفهان، ج2، صص605-606.</ref> | ||
== آثار == | ==آثار== | ||
این کتابها از تألیفات اوست. | این کتابها از تألیفات اوست. | ||
* «الخلاص» یا «دستور اللّغه»: که نسخه های فراوانی از آن در کتابخانه های داخل و خارج ایران موجود است. | *«الخلاص» یا «دستور اللّغه»: که نسخه های فراوانی از آن در کتابخانه های داخل و خارج ایران موجود است. | ||
* دیوان اشعار که ظاهراً از بین رفته است 3. المرقاه، در علم لغت که در سال 1346ش به تصحیح دکتر سیّد جعفر سجّادی به چاپ رسیده است.<ref>اللباب، ج1، ص533 و ج3، ص316؛ بغیه الوعاه، ص231؛ کشف الظّنون، ج1، ص754؛ الذریعه، ج9، ص131 و ج20، ص311؛ معجم المؤلفین، ج3، ص305؛ تاریخ نظم و نثر، ص56؛ میراث فرهنگی نطنز، ج2 صص 27-13؛ تاریخ تشیع اصفهان، صص 263 و 264؛ شرح احوال و آثار شاعران بی دیوان، صص 626-624؛ تاریخ ادبیات در ایران، ج4، ص318؛ ریحانه الادب، ج2، ص271؛ المرقاه: مقدمه.</ref> | *دیوان اشعار که ظاهراً از بین رفته است 3. المرقاه، در علم لغت که در سال 1346ش به تصحیح دکتر سیّد جعفر سجّادی به چاپ رسیده است.<ref>اللباب، ج1، ص533 و ج3، ص316؛ بغیه الوعاه، ص231؛ کشف الظّنون، ج1، ص754؛ الذریعه، ج9، ص131 و ج20، ص311؛ معجم المؤلفین، ج3، ص305؛ تاریخ نظم و نثر، ص56؛ میراث فرهنگی نطنز، ج2 صص 27-13؛ تاریخ تشیع اصفهان، صص 263 و 264؛ شرح احوال و آثار شاعران بی دیوان، صص 626-624؛ تاریخ ادبیات در ایران، ج4، ص318؛ ریحانه الادب، ج2، ص271؛ المرقاه: مقدمه.</ref> | ||
== وفات == | ==وفات== | ||
وی در سال 497ق و یا به قولی 499ق وفات یافت. | وی در سال 497ق و یا به قولی 499ق وفات یافت. | ||
== پانویس == | ==پانویس== | ||
<references /> | <references /> | ||
==منبع== | ==منبع== | ||
* [[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]]، سید مصلح الدین، [[اعلام اصفهان (کتاب)|اعلام اصفهان]]، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶. | |||
[[رده:اعلام اصفهان،ج۲]] | [[رده:اعلام اصفهان،ج۲]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۶ فروردین ۱۴۰۲، ساعت ۱۵:۰۸
این مقاله در هیچ ردهٔ محتوایی قرار نگرفته است. لطفاً با افزودن چند رده کمک کنید تا این مقاله
در کنار سایر مقالههای مشابه فهرست شود. |
این نوشتار نیازمند ویرایش فنی یا ادبی می باشد. |
بدیع الزمان ابوعبداللَّه حسین بن ابراهیم بن احمد نطنزی اصفهانی معروف به «ادیب نطنزی» شاعر، ادیب و دانشمند لغوی قرن پنجم هجری است.
معرفی
وی در نطنز متولّد شد و جهت تحصیل به اصفهان و شهرهای دیگر سفر کرد وسرانجام در کوی ارزویه واقع در محلّه جومان (یا جوهان) اصفهان ساکن شد .
او حدیث را از ابوبکر محمدبن عبداللَّه بن ریذه اصفهانی، ابوذر محمّد بن ابراهیم صالحانی و ابوالفضل عبدالرحمان بن احمد رازی روایت می کند و برادر زاده اش ابوالفتح محمدبن علی نطنزی در مرو و ابوالعباس احمد بن محمّد مؤذن ادیب در اصفهان از او استماع حدیث کرده اند. بدیع الزمان نطنزی به دو زبان فارسی و عربی شعر می سرود. و بدین خاطر به «ذواللّسانین» و «ذوالبیانین» مشهور بوده است. اگرچه برخی او را شیعه دانسته اند اما ابوسعد سمعانی در کتاب «الانساب» تصریح می کند که نطنزی اهل سنت و جماعت بوده است.[۱]
آثار
این کتابها از تألیفات اوست.
- «الخلاص» یا «دستور اللّغه»: که نسخه های فراوانی از آن در کتابخانه های داخل و خارج ایران موجود است.
- دیوان اشعار که ظاهراً از بین رفته است 3. المرقاه، در علم لغت که در سال 1346ش به تصحیح دکتر سیّد جعفر سجّادی به چاپ رسیده است.[۲]
وفات
وی در سال 497ق و یا به قولی 499ق وفات یافت.
پانویس
- ↑ مهدوی، اعلام اصفهان، ج2، صص605-606.
- ↑ اللباب، ج1، ص533 و ج3، ص316؛ بغیه الوعاه، ص231؛ کشف الظّنون، ج1، ص754؛ الذریعه، ج9، ص131 و ج20، ص311؛ معجم المؤلفین، ج3، ص305؛ تاریخ نظم و نثر، ص56؛ میراث فرهنگی نطنز، ج2 صص 27-13؛ تاریخ تشیع اصفهان، صص 263 و 264؛ شرح احوال و آثار شاعران بی دیوان، صص 626-624؛ تاریخ ادبیات در ایران، ج4، ص318؛ ریحانه الادب، ج2، ص271؛ المرقاه: مقدمه.
منبع
- مهدوی، سید مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.