این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
تفاوت میان نسخه‌های «محمدحسن شیروانی گزی اصفهانی»
Kh1.zeynali (بحث | مشارکتها) (حذف رده) |
جز (اصلاح لینک) |
||
| سطر ۱۲: | سطر ۱۲: | ||
==آثار== | ==آثار== | ||
از آثار او مجمع الرسائل است که عدّه ای از مجتهدین از جمله [[سیّد اسماعیل صدر]]، آقا [[سید محمدباقر درچه‌ای|سیّد محمّد باقر درچه ای]]، | از آثار او مجمع الرسائل است که عدّه ای از مجتهدین از جمله [[سیّد اسماعیل صدر]]، آقا [[سید محمدباقر درچه‌ای|سیّد محمّد باقر درچه ای]]، [[محمدتقی آقانجفی اصفهانی|شیخ محمّد تقی آقانجفی]]، حاج آقا [[حسین بروجردی]]، آخوند [[خراسانی]] و آقا [[سیّد محمّد کاظم یزدی]] بر آن حاشیه فتوائیه مرقوم نموده اند و در سال 1327ق چاپ سنگی شده است.<ref>دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج1، ص482؛ سیری در تاریخ تخت فولاد، صص 179 و 180؛ فهرست نسخه های خطی کتابخانه شخصی سیّد ناصر میبدی، ج1، ص84؛ فرهنگ و تاریخ گز بُرخوار، صص 116-112؛ الذریعه، ج20، صص 29 و 30.</ref> | ||
==وفات== | ==وفات== | ||
نسخهٔ ۴ بهمن ۱۴۰۱، ساعت ۱۵:۳۱
حاج محمّد حسن بن محمّد ابراهیم بن محمّد علی بیک شیروانی گزی اصفهانی، عالم فاضل محقّق در قریه جز [گز] بُرخوار متولّد شده است.
معرفی
وی پس از تحصیل نزد علماء اصفهان به نجف اشرف مشرّف گردیده و نزد علمای اعلام آنجا از جمله شیخ مرتضی انصاری تلمّذ نموده، سپس به اصفهان آمد و در مدرسه صدر بازار به تدریس فقه و اصول پرداخت.
وی در اصفهان معزّر و محترم و نزد علماء مقبول القول و مورد احترام خاص و عام بوده است.
اعقاب ایشان با نام خانوادگی شیروانی در اصفهان ساکن و عموماً اهل فضل و دانش بوده اند. در محلّه پاقلعه کوچه ای به نام کوچه شیروانی ها احتمالاً به همین خاندان و اجداد صاحب عنوان است.
[درویش عباس گزی از شعرای معروف گز و بُرخوار به لهجه گزی شعری درباره بازگشت او از مکه معظمه و عتبات عالیات به اصفهان سروده است.]
آثار
از آثار او مجمع الرسائل است که عدّه ای از مجتهدین از جمله سیّد اسماعیل صدر، آقا سیّد محمّد باقر درچه ای، شیخ محمّد تقی آقانجفی، حاج آقا حسین بروجردی، آخوند خراسانی و آقا سیّد محمّد کاظم یزدی بر آن حاشیه فتوائیه مرقوم نموده اند و در سال 1327ق چاپ سنگی شده است.[۱]
وفات
سرانجام در شب دوشنبه 26 رمضان المبارک 1326ق در اصفهان وفات یافته، در تکیه گزی ها در تخت فولاد مدفون گردید و جنازه پس از چند سال به نجف اشرف نقل گردیده و مدفون شد.[۲]
پانویس
منبع
برگرفته از: مهدوی، مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.