محمداسماعیل حیرانی اصفهانی

شیخ محمّد اسماعیل حیرانی اصفهانی

شيخ محمداسماعيل حيرانى اصـفهانى، فرزنـد شـيخ محمـود قمشه اى متخلص به «حيرانى» عالم و شاعر اديب قرن چهاردهم قمری است.

معرفی

وی در سال 1321 قمرى ديده به جهـان گشـود و علـوم دينـى را در اصـفهان آموخـت.

او در جـوانى راهى مناطق غربى ايـران بـراى تبليـغ شـد و سپس به مدّت چهل سال به تبلیغ دین و ترویج شریعت در اسلام آباد غرب پرداخت و اقامت گزيد.، در اواخر عمر به مناسبت وقوع جنگ ایران و عراق و بمباران شدن اسلام آباد، به اصفهان بازگشت.

آثار

از آثار او دو كتاب به نظم است:

1. اشعار انقلابى حيرانى، مطبوع
3. هشت بهشت

اشعار او به این شرح است:

نسيم صبح سعادت ز نور دانش خاسـت		نداى وحدت ملّت ز نور دانش خاسـت
وداد و همّت و مردانگى و صلح و صـفا		يگانگى و مودت ز نور دانش خاسـت

بر مزارش اين اشعار وی حک گرديده است:

گرچه با دست تهى رفتم از اين منـزل بـرون		بــر كــريم ذوالجلالــم اى رفيقــان ميهمــان
ذاكر آل محمّد(ص) را چه باك از گور تنـگ		چون قسيم نار و جنّت هسـت او را ميزبـان
ســاقى كــوثر علــى باشــد امــام اوّلــم		زيســتم انــدر پنــاه مهــدى صــاحب زمــان

وفات

وی در اول ربيــع الاول 1403 قمــرى در اصفهان وفات يافت و در جنب تکیه زند کرمانی در تکیه زرگرهای تخت فولاد دفن گرديد.

منبع

• مهدوی، مصلح الدین، اعلام اصفهان،اصفهان، سازمان فرهنگی تفریحی شهرداری اصفهان،1386.

• لطفی، علیرضا (حامد اصفهانی)، تذكره شعرای تخت فولاد اصفهان: معرفی شعرای مدفون در تخت فولاد اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، 1390.