این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما

تفاوت میان نسخه‌های «نصرالله مسائلی»

از دانشنامه حوزه علمیه اصفهان
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جز (اصلاح منبع)
جز (ویرایشگر دیداری)
سطر ۱: سطر ۱:
[[پرونده:N-masaeeli.jpg|بندانگشتی|'''نصراللّه مسائلى''' عالم فاضل و شاعر اصفهانی است.]]
[[پرونده:N-masaeeli.jpg|بندانگشتی|'''نصراللّه مسائلى''' عالم فاضل و شاعر اصفهانی است.]]{{رده‌بندی‌نشده}}
'''نصراللّه مسائلى''' عالم فاضل و شاعر اصفهانی است.فرزند محمدحسين(سنگ مزار) در اصفهان ديـده بـه جهـان گشود.
'''نصراللّه مسائلى''' عالم فاضل و شاعر اصفهانی است.فرزند محمدحسين(سنگ مزار) در اصفهان ديـده بـه جهـان گشود.


سطر ۲۲: سطر ۲۲:


==منبع==
==منبع==
*لطفی، علیرضا (حامد اصفهانی)، تذكره شعرای تخت فولاد اصفهان: معرفی شعرای مدفون در تخت فولاد اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، 1390.
*لطفی، علیرضا (حامد اصفهانی)، تذكره شعرای تخت فولاد اصفهان: معرفی شعرای مدفون در تخت فولاد اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، 1390.


[[رده:کتاب تذکره شعرای تخت فولاد اصفهان]]
[[رده:کتاب تذکره شعرای تخت فولاد اصفهان]]
[[رده:شعرای روحانی حوزه علمیه اصفهان]]
[[رده:شعرای روحانی حوزه علمیه اصفهان]]

نسخهٔ ‏۲۴ دی ۱۴۰۱، ساعت ۰۴:۳۴

نصراللّه مسائلى عالم فاضل و شاعر اصفهانی است.

نصراللّه مسائلى عالم فاضل و شاعر اصفهانی است.فرزند محمدحسين(سنگ مزار) در اصفهان ديـده بـه جهـان گشود.

معرفی

آقاى هادوى راجع به ايشان می‌گوید:

«ملّا نصراللّه پدربزرگ مادرى اينجانب است كه متأسفانه به جز يك قطعـه عكـس و ايـن ابيات مختصر مطلب ديگـرى از او در دسـت نداريم. خاندان بـزرگ مسـائلى در اصـفهان عنوان خود را از ايـن شخصـيت بـه يادگـار دارند و علّت نامگذارى او به مسائلى در پـى پاسخگويى به مسائل شرعى مردم بـوده و از آنجا كه در مسائل احكام تسلّط داشته اسـت به مسائلى اشتهار يافته است».

وفات

وى در 27 محرم سال ۱۳۶۱ق فوت(سنگ مزار) و در تكيه سيد العراقين در تخت فولاد به خاك سپرده شد.[۱] [۲]مسائلی مردى اديب و محقّق بوده و گاه به اقتضاى حال اشعارى مى سروده است.

آقاى هادوى در تذكره شعراى استان اصفهان به چهار بيـت از اشـعار او كـه بنـا بـه نوشته ى ايشان تنها اثرى است كه از وى در دست است اشاره مى كند:

دل خود را مكن به دنيا خـوش زنـــدگى آنقـــدر نمـــى پايـــد
خواجه يك عمر مى كند امساك تـا كـه بـر مـال خـود بيفزايـد
***
تا نهد چند خشت بر سر خشت عمــر او ناگهــان بــه ســر آيــد
بهــر وارث گــذارد آن ثــروت خــود جهــان را وداع بنمايــد[۳]

پانویس

  1. هادوى، تذكره شعراى استان اصفهان، ص۷۲۲.
  2. لطفی، تذکره شعرای تخت فولاد اصفهان، ص۵۴۴.
  3. هادوى، تذكره شعراى استان اصفهان،ص۷۲۲.

منبع

  • لطفی، علیرضا (حامد اصفهانی)، تذكره شعرای تخت فولاد اصفهان: معرفی شعرای مدفون در تخت فولاد اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، 1390.