این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
تفاوت میان نسخه‌های «محمد بن محمد‌رفیع شفیع طالقانی»
(ایجادصفحه) |
جز (جایگزینی متن - 'اعلام اصفهان' به ' اعلام اصفهان') |
||
| سطر ۱۸: | سطر ۱۸: | ||
<references /> | <references /> | ||
==منبع== | ==منبع== | ||
برگرفته از: [[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]]، مصلح الدین، [[اعلام اصفهان]]، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶. | برگرفته از: [[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]]، مصلح الدین، [[اعلام اصفهان (کتاب)| اعلام اصفهان]]، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶. | ||
[[رده:اعلام اصفهان، ج3]] | [[رده:اعلام اصفهان، ج3]] | ||
نسخهٔ ۹ آذر ۱۴۰۱، ساعت ۱۸:۱۷
ملا محمد شفیع طالقانی متخلص به «موحد» بن محمد رفیع، ادیب فاضل و شاعر عارف، از شعراء و عرفای قرن دوازدهم هجری است.
معرفی
وی معروف به «آخوند شفیعا ابرو» از اساتید او اطلاعی دردست نیست ولی در سیر و سلوک مرید ملا حسین موزه دور بوده و عمر را به ریاضت های شاقه و عبادت می گذرانیده و از او خوارق عادات و کراماتی به ظهور رسیده است.
اصلاً از اهالی طالقان قزوین بوده ولی سالها در اصفهان اقامت داشته است. میرزا معزالدین بن میرزا حسن تبریزی در علوم عقلی و نقلی نزد او تحصیل کرده است.عالم ربّانی شیخ عبدالحسین محلاّتی اصفهانی از نوادگان اوست.[۱]
از اشعار اوست:
| آن شوخ که عشق را هوس می داند | بلبل با زاغ هم قفس می داند | |
| گفتا که مگوی راز عشقم به کسی | من با که نگویم همه کس می داند[۲] |
وفات
او سرانجام در سال 1161ق (مطابق نوشته کتاب «وقایع السنین و الاعوام») در اصفهان وفات یافته و در قبرستان شاه میر حمزه مدفون شد. در اوایل قرن چهاردهم هجری شمسی که قبرستان را خراب کردند، قبر او هم از بین رفت. گاهی شعر می سروده است.
پانویس
- ↑ اعلام اصفهان، ج3، صص383-384.
- ↑ تذکره نگارستان دارا، ج1، ص258؛ وقایع السنین و الاعوام، ص570؛ رجال اصفهان یا تذکره القبور، صص 169 و 216؛ الکواکب المنتشره، صص 346 و 343؛ دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج1، ص35؛ مزارات اصفهان، ص274؛ تذکره حدیقه الشعراء، ج3، ص1745؛ تذکره خزانه عامره، ص429؛ الکواکب المنتشره، ص343.
منبع
برگرفته از: مهدوی، مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.