این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
تفاوت میان نسخه‌های «ابراهیم خان ضرغام السلطنه»
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
جز (جایگزینی متن - 'اعلام اصفهان' به 'اعلام اصفهان (کتاب)') |
جز (جایگزینی متن - 'اعلام اصفهان (کتاب)' به 'اعلام اصفهان') |
||
| سطر ۸: | سطر ۸: | ||
==وفات== | ==وفات== | ||
وی سرانجام در سال 1337ق در تهران وفات یافت. <ref>شرح حال رجال ایران، ج6، صص6 7؛ القاب رجال دوره قاجاریّه، ص102؛ دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج2، ص1021.</ref> <ref>مصلح الدین مهدوی، [[اعلام اصفهان (کتاب)]]، ج 1 ، ص 102.</ref> | وی سرانجام در سال 1337ق در تهران وفات یافت. <ref>شرح حال رجال ایران، ج6، صص6 7؛ القاب رجال دوره قاجاریّه، ص102؛ دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج2، ص1021.</ref> <ref>مصلح الدین مهدوی، [[اعلام اصفهان (کتاب)|اعلام اصفهان]]، ج 1 ، ص 102.</ref> | ||
<br /> | <br /> | ||
| سطر ۱۵: | سطر ۱۵: | ||
==منبع== | ==منبع== | ||
برگرفته از: [[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]]، [[اعلام اصفهان (کتاب)]]، اصفهان: سازمان فرهنگي تفريحي شهرداري اصفهان، ۱۳۸۶. | برگرفته از: [[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]]، [[اعلام اصفهان (کتاب)|اعلام اصفهان]]، اصفهان: سازمان فرهنگي تفريحي شهرداري اصفهان، ۱۳۸۶. | ||
[[رده:اعلام اصفهان،ج 1]] | [[رده:اعلام اصفهان،ج 1]] | ||
[[رده:تیرماه 1401]] | [[رده:تیرماه 1401]] | ||
نسخهٔ ۲۹ آبان ۱۴۰۱، ساعت ۲۰:۴۴
حاج ابراهیم خان ضرغام السّلطنه فرزند رضاقلی خان ایل بیگی بختیاری، از سیاستمداران و عرفای عهد قاجاریّه است.
معرفی
در سال 1272ق متولّد شده است. از سران نهضت مشروطه خواهی در ایل بختیاری به دعوت علماء و مردم اصفهان با عدّه ای از قوای بختیاری به اصفهان آمده، در نهم ذی حجّه 1326 اصفهان را فتح نموده، و سپس صمصام السّلطنه و دیگران وارد شده، و حکومت اقبال الدّوله حاکم اصفهان را شکست دادند. وی از دراویش سلسله خاکساریّه بوده و در طریقت به لقب «حبّ علی شاه» معروف بود.
وفات
وی سرانجام در سال 1337ق در تهران وفات یافت. [۱] [۲]
پانویس
- ↑ شرح حال رجال ایران، ج6، صص6 7؛ القاب رجال دوره قاجاریّه، ص102؛ دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج2، ص1021.
- ↑ مصلح الدین مهدوی، اعلام اصفهان، ج 1 ، ص 102.
منبع
برگرفته از: مهدوی، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگي تفريحي شهرداري اصفهان، ۱۳۸۶.