باقر آل ابراهیم دهکردی

دکتر باقر آل ابراهیم شهرکردی فرزند ملّا محمّد ابراهیم، شاعر و ادیب دانشمند قرن چهاردهم هجری بود.

معرفی

وی در سال۱۳۲۳ق در دهکرد (شهرکرد فعلی) متولّد گردیده و در مولد خود تحصیلات مقدماتی را شروع نموده، سپس به اصفهان آمده و نزد علمای عالیقدری چون حاج آقا رحیم ارباب و شیخ محمّد حکیم خراسانی به تحصیل پرداخت و در ضمن آن در مدارس جدید نیز تحصیل نمود و سپس در طهران به دانش سرای عالی وارد شد و لیسانس ادبیات را اخذ نمود. سپس به دانشگاه طهران رفت و دکترای ادبیات گرفت. بعد از آن سالها در دبیرستانهای طهران به تدریس مشغول بود.

وی طبع شعر نیز داشته و در شعر «مهجور» و «باقر» تخلّص می کرده است. ابیات زیر از اوست:

دادم به ره عشق تو از جان و دل خویش		سرمایه یک عمر که اندوخته بودم
سودای مرا بین که خریدم ز تو آن را		کز روز ازل من به تو بفروخته بودم
در وادی سینای دل از نور تَجَلّی		من دوش شهاب قبس افروخته بودم
*****
زان شعله عشقی که من افروخته بودم		گر اشگ نبد حائل من سوخته بودم
خود سوختم و دم نزدم هیچ دمی را		کاین عشق ز پروانه من آموخته بودم

آثار

باقر آل ابراهیم چندین کتاب تألیف نموده که از آن جمله است:

۱. «تاریخ و تطّور ادبیات ایران»

۲. «شرح حال خواجه عبداللَّه انصاری»،

منبع

برگرفته از : مهدوی، مصلح الدین، دانشمندان و بزرگان اصفهان، اصفهان : گلدسته ،۱۳۸۴ش.

برگرفته از: مهدوی، مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.