این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما

تفاوت میان نسخه‌های «سید جعفر بن محمدحسین آیت میردامادی سدهی»

از دانشنامه حوزه علمیه اصفهان
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جز (Kh1.Abedi صفحهٔ سید جعفر آیت میرداماد را بدون برجای‌گذاشتن تغییرمسیر به سیدجعفر آیت میردامادی منتقل کرد)
(ایجاد لینک)
سطر ۱: سطر ۱:
'''سید جعفر آیت میردامادی'''، معروف به '''آیت''' <ref>تذکره شعرای معاصر اصفهان، ص ۱۳۹.</ref>، فرزند [[سید محمدحسین آیت میردامادی|محمدحسین]] متولد ۱۳۰۵ش، از فضلاء حوزه مدرسه جده و قم، شاعر متخلص به '''جعفر'''، از اشعار ایشان است:
'''سید جعفر آیت میردامادی'''، معروف به '''آیت'''، فرزند [[سید محمدحسین آیت میردامادی|محمدحسین]] متولد ۱۳۰۵ش، از فضلاء [[مدرسه جده بزرگ|حوزه مدرسه جده]] و قم است.
 
ایشان شاعر متخلص به '''جعفر''' است.
 
ابیات زیر از اشعار اوست:


{{شعر}}
{{شعر}}
سطر ۵: سطر ۹:
{{ب| قد ارتقی مختصر الفصول | جميع ما الف فى الأصول }}
{{ب| قد ارتقی مختصر الفصول | جميع ما الف فى الأصول }}


{{ب| الفه العلامه ذوالمجد الجلي | السيد النحرير صدر العاملی }}
{{ب| الفه العلامه ذوالمجد الجلي | السيد النحرير صدر العاملی <ref>تذکره شعرای معاصر اصفهان، ص ۱۳۹.</ref>}}


{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}
سطر ۱۱: سطر ۱۵:
<references />
<references />
==منبع==
==منبع==
برگرفته از [[کتاب شعرای حوزه علمیه اصفهان]] (از صدر اسلام تاکنون)، محمدعلی بهشتی نژاد، اصفهان، پویان مهر، ۱۳۹۱.ص103.
برگرفته از [[کتاب شعرای حوزه علمیه اصفهان]] (از صدر اسلام تاکنون)، محمدعلی بهشتی نژاد، اصفهان، پویان مهر، ۱۳۹۱.
[[رده:کتاب شعرای حوزه علمیه اصفهان]]
[[رده:کتاب شعرای حوزه علمیه اصفهان]]
[[رده:شعرای روحانی حوزه علمیه اصفهان]]
[[رده:شعرای روحانی حوزه علمیه اصفهان]]

نسخهٔ ‏۱ شهریور ۱۴۰۱، ساعت ۱۱:۴۰

سید جعفر آیت میردامادی، معروف به آیت، فرزند محمدحسین متولد ۱۳۰۵ش، از فضلاء حوزه مدرسه جده و قم است.

ایشان شاعر متخلص به جعفر است.

ابیات زیر از اشعار اوست:

قد ارتقی مختصر الفصول جميع ما الف فى الأصول
الفه العلامه ذوالمجد الجلي السيد النحرير صدر العاملی [۱]

پانویس

  1. تذکره شعرای معاصر اصفهان، ص ۱۳۹.

منبع

برگرفته از کتاب شعرای حوزه علمیه اصفهان (از صدر اسلام تاکنون)، محمدعلی بهشتی نژاد، اصفهان، پویان مهر، ۱۳۹۱.