این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
تفاوت میان نسخه‌های «محمدابراهیم همدانی»
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
Sab00riyan (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'از: مهدوی، مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان:' به 'از: مهدوی، مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان:') |
|||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
میرزا محمّدابراهیم همدانی فرزند میرزا محمّدجعفر فرزند میرزا علاّمه میرزا ابراهیم همدانی، شاعر ادیب. وی در اصفهان و همدان تحصیل نموده، و سرانجام در اصفهان ساکن شد. | '''میرزا محمّدابراهیم همدانی''' فرزند میرزا محمّدجعفر فرزند میرزا علاّمه میرزا ابراهیم همدانی، شاعر ادیب. وی در اصفهان و همدان تحصیل نموده، و سرانجام در اصفهان ساکن شد. | ||
==معرفی== | ==معرفی== | ||
او متولّی امام زاده سهل بن علی در همدان بود. در شعر و خطّ و انشاء و معمّا مهارت بسزایی داشت. [از سال وفات او اطّلاعی در دست نیست؛ ولی ظاهرا تا سال 1107ق زنده بوده است]. این شعر از او است: | او متولّی امام زاده سهل بن علی در همدان بود. در شعر و خطّ و انشاء و معمّا مهارت بسزایی داشت. [از سال وفات او اطّلاعی در دست نیست؛ ولی ظاهرا تا سال 1107ق زنده بوده است]. این شعر از او است: | ||
{{شعر}} | |||
{{ب|روزگاری شد که با دردت هم آغوشیم ما| همچو سیل از هستی خود خانه بر دوشیم ما}} | |||
{{ب|چون سپند دور از آتش در شب هجران یار| ناله ها در دل گره داریم و خاموشیم ما.<ref>تذکره نصرآبادی، ج1، صص140 141، قصص الخاقانی، ج2، صص99 100؛ تذکره المعاصرین، حزین، ص150.</ref> <ref>مصلح الدین مهدوی، اعلام اصفهان، ج 1 ، ص 95.</ref><br />}} | |||
چون سپند دور از آتش در شب هجران یار ناله ها در دل گره داریم و خاموشیم ما.<ref>تذکره نصرآبادی، ج1، صص140 141، قصص الخاقانی، ج2، صص99 100؛ تذکره المعاصرین، حزین، ص150.</ref> <ref>مصلح الدین مهدوی، اعلام اصفهان، ج 1 ، ص 95.</ref> | |||
<br /> | |||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
| سطر ۱۸: | سطر ۱۵: | ||
[[رده:اعلام اصفهان،ج 1]] | [[رده:اعلام اصفهان،ج 1]] | ||
[[رده:تیرماه 1401]] | [[رده:تیرماه 1401]] | ||
[[رده:شعرای روحانی حوزه علمیه اصفهان]] | |||
<references /> | |||
نسخهٔ ۳۰ مرداد ۱۴۰۱، ساعت ۱۲:۰۳
میرزا محمّدابراهیم همدانی فرزند میرزا محمّدجعفر فرزند میرزا علاّمه میرزا ابراهیم همدانی، شاعر ادیب. وی در اصفهان و همدان تحصیل نموده، و سرانجام در اصفهان ساکن شد.
معرفی
او متولّی امام زاده سهل بن علی در همدان بود. در شعر و خطّ و انشاء و معمّا مهارت بسزایی داشت. [از سال وفات او اطّلاعی در دست نیست؛ ولی ظاهرا تا سال 1107ق زنده بوده است]. این شعر از او است:
پانویس
منبع
برگرفته از: مهدوی، مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگي تفريحي شهرداري اصفهان، ۱۳۸۶.
| روزگاری شد که با دردت هم آغوشیم ما | همچو سیل از هستی خود خانه بر دوشیم ما | |
| چون سپند دور از آتش در شب هجران یار | ناله ها در دل گره داریم و خاموشیم ما.[۱] [۲] |