تفاوت میان نسخه‌های «محمدابراهیم رهی اصفهانی»

نسخهٔ ‏۱۳ مرداد ۱۴۰۱، ساعت ۱۰:۱۲

محمّدابراهیم اصفهانی متخلّص به «رهی»، شاعر ادیب. در عهد خود از شعرای معروف، و به شغل قصّابی مشغول بود. ^[۱] ^[۲]

زندگی نامه

محمدابراهيم رهى اصفهانى متـوفى 1226 قمـرى از جملـه شـعراى مـدفون درتخت فولاد اسـت .

در تـذكره ى اختـر شـرح حـالش چنـين آمـده اسـت : «اسـمش محمدابراهيم از دارالسلطنه ى اصفهان و در آن شهر مينونشان به قصابى مشغول، نظـر به فطرت اصلى دست شوق اكتساب كمالات صورى دامـن گيـر او شـده در خـدمت مرحوم ملا حسين رفيق كسب قواعد شعرى نموده و تخلّص از او يافته، بـه شـعر و شاعرى پرداخت بعد از شاعرى، ترك آن مشغله ى ناپسند قصابى نموده در جرگـه ى شعرا قطره مى زد.

وى در ادامه مى نويسد: «با آنكه چندان شغل او با شاعرى ربطى نداشت خيالات خويش را به طرز مرغوبى به عوام مى خواند و تحسين مـى شـنيد و خـود را شـاعرمى پنداشت. پنج شش هزار بيت شعر دارد ملاحظه(پس از ملاحظه) يـك دو قصـيده كه قابل اصلاح بود بعد از تصرّفات بسيار از وى نوشته شد». از اين اظهار نظر اختـر چنين استنباط مى شود كه على رغم علاقه ى او به شعر، او را نمى توان شـاعرى قـوى دانست».^[۳]

طبعش همگی به هجوگویی مایل بود.سرانجام در سال 1226ق وفات یافت.^[۴] ^[۵]مزار اين شاعر اكنون در تخت فولاد مشخص نيست.

ابياتى از اشعار او كه توسط اختر اصلاح شده است را نقل مى كنيم.

بهر سفر گذاشتم زین چو به پشت بادپا		آمد و دامنم گرفت آن صنم از ره وفا
مرغ دلش شکسته پر، برگ گلش ز گریه تر		فندق آن به پسته در، لؤلؤ و عقیق سا
نرگس دلنواز او کرده به گریه آشتی		غنچه عشوه ساز او گشته به لابه آشنا^[۶]

پانویس

↑ ریحانه الادب، ج2، ص346؛ مجمع الفصحاء، ج4، ص322؛ الذّریعه، ج9، ص324؛ مکارم الآثار، ج3، ص829؛ لغت نامه دهخدا، ذیل «رهی»، ص240؛ فرهنگ بزرگان اسلام و ایران، ص453.
↑ مصلح الدین مهدوی، اعلام اصفهان، ج 1 ، ص 143.
↑ لطفی ،تذکره شعرای تخت فولاد اصفهان،ص۲۸۵
↑ ریحانه الادب، ج2، ص346؛ مجمع الفصحاء، ج4، ص322؛ الذّریعه، ج9، ص324؛ مکارم الآثار، ج3، ص829؛ لغت نامه دهخدا، ذیل «رهی»، ص240؛ فرهنگ بزرگان اسلام و ایران، ص453.
↑ مصلح الدین مهدوی، اعلام اصفهان، ج 1 ، ص 143.
↑ لطفی ،تذکره شعرای تخت فولاد اصفهان،ص۲۸۵

منبع

برگرفته از: مهدوی مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگي تفريحي شهرداري اصفهان، ۱۳۸۶.

برگرفته از تذكره شعراي تخت فولاد اصفهان : معرفي شعراي مدفون در تخت فولاد اصفهان، عليرضا لطفي (حامد اصفهاني)، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحي شهرداري اصفهان، 1390.

[1] ریحانه الادب، ج2، ص346؛ مجمع الفصحاء، ج4، ص322؛ الذّریعه، ج9، ص324؛ مکارم الآثار، ج3، ص829؛ لغت نامه دهخدا، ذیل «رهی»، ص240؛ فرهنگ بزرگان اسلام و ایران، ص453.

[2] مصلح الدین مهدوی، اعلام اصفهان، ج 1 ، ص 143.

[3] لطفی ،تذکره شعرای تخت فولاد اصفهان،ص۲۸۵

[4] ریحانه الادب، ج2، ص346؛ مجمع الفصحاء، ج4، ص322؛ الذّریعه، ج9، ص324؛ مکارم الآثار، ج3، ص829؛ لغت نامه دهخدا، ذیل «رهی»، ص240؛ فرهنگ بزرگان اسلام و ایران، ص453.

[5] مصلح الدین مهدوی، اعلام اصفهان، ج 1 ، ص 143.

[6] لطفی ،تذکره شعرای تخت فولاد اصفهان،ص۲۸۵

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

@@ سطر ۱: / سطر ۱: @@
-محمّدابراهیم اصفهانی متخلّص به «رهی»، شاعر ادیب. در عهد خود از شعرای معروف، و به شغل قصّابی مشغول بود.
+'''محمّدابراهیم اصفهانی''' متخلّص به «'''رهی'''»، شاعر ادیب. در عهد خود از شعرای معروف، و به شغل قصّابی مشغول بود. <ref>ریحانه الادب، ج2، ص346؛ مجمع الفصحاء، ج4، ص322؛ الذّریعه، ج9، ص324؛ مکارم الآثار، ج3، ص829؛ لغت نامه دهخدا، ذیل «رهی»، ص240؛ فرهنگ بزرگان اسلام و ایران، ص453. </ref>  <ref>[[سید مصلح الدین مهدوی|مصلح الدین مهدوی]]، اعلام اصفهان، ج 1 ، ص 143.</ref>
-==اشعار==
+==زندگی نامه==
-طبعش همگی به هجوگویی مایل بود،  از او است:
+محمدابراهيم رهى اصفهانى متـوفى 1226 قمـرى از جملـه شـعراى مـدفون در[[تخت فولاد]] اسـت .
-بهر سفر گذاشتم زین چو به پشت بادپا آمد و دامنم گرفت آن صنم از ره وفا
+در تـذكره ى اختـر شـرح حـالش چنـين آمـده اسـت : «اسـمش محمدابراهيم از دارالسلطنه ى اصفهان و در آن شهر مينونشان به قصابى مشغول، نظـر به فطرت اصلى دست شوق اكتساب كمالات صورى دامـن گيـر او شـده در خـدمت مرحوم ملا حسين رفيق كسب قواعد شعرى نموده و تخلّص از او يافته، بـه شـعر و شاعرى پرداخت بعد از شاعرى، ترك آن مشغله ى ناپسند قصابى نموده در جرگـه ى شعرا قطره مى زد.
-مرغ دلش شکسته پر، برگ گلش ز گریه تر فندق آن به پسته در، لؤلؤ و عقیق سا
+وى در ادامه مى نويسد: «با آنكه چندان شغل او با شاعرى ربطى نداشت خيالات خويش را به طرز مرغوبى به عوام مى خواند و تحسين مـى شـنيد و خـود را شـاعرمى پنداشت. پنج شش هزار بيت شعر دارد ملاحظه(پس از ملاحظه) يـك دو قصـيده كه قابل اصلاح بود بعد از تصرّفات بسيار از وى نوشته شد». از اين اظهار نظر اختـر
+چنين استنباط مى شود كه على رغم علاقه ى او به شعر، او را نمى توان شـاعرى قـوى دانست».<ref>لطفی ،تذکره شعرای تخت فولاد اصفهان،ص۲۸۵</ref>
-نرگس دلنواز او کرده به گریه آشتی غنچه عشوه ساز او گشته به لابه آشنا.
+طبعش همگی به هجوگویی مایل بود.سرانجام در سال 1226ق وفات یافت.<ref>ریحانه الادب، ج2، ص346؛ مجمع الفصحاء، ج4، ص322؛ الذّریعه، ج9، ص324؛ مکارم الآثار، ج3، ص829؛ لغت نامه دهخدا، ذیل «رهی»، ص240؛ فرهنگ بزرگان اسلام و ایران، ص453. </ref>  <ref>مصلح الدین مهدوی، اعلام اصفهان، ج 1 ، ص 143.</ref>مزار اين شاعر اكنون در تخت فولاد مشخص نيست.
-<br />
+ابياتى از اشعار او كه توسط اختر اصلاح شده است را نقل مى كنيم.
+{{شعر}}
+{{ب|بهر سفر گذاشتم زین چو به پشت بادپا| آمد و دامنم گرفت آن صنم از ره وفا}}
+{{ب|مرغ دلش شکسته پر، برگ گلش ز گریه تر| فندق آن به پسته در، لؤلؤ و عقیق سا}}
+{{ب|نرگس دلنواز او کرده به گریه آشتی |غنچه عشوه ساز او گشته به لابه آشنا<ref>لطفی ،تذکره شعرای تخت فولاد اصفهان،ص۲۸۵</ref>}}
+{{پایان شعر}}
-==وفات==
-سرانجام در سال 1226ق وفات یافت.<ref>ریحانه الادب، ج2، ص346؛ مجمع الفصحاء، ج4، ص322؛ الذّریعه، ج9، ص324؛ مکارم الآثار، ج3، ص829؛ لغت نامه دهخدا، ذیل «رهی»، ص240؛ فرهنگ بزرگان اسلام و ایران، ص453. </ref>  <ref>مصلح الدین مهدوی، اعلام اصفهان، ج 1 ، ص 143.</ref>
-<br />
 ==پانویس==
-<references />
+{{پانویس}}
 ==منبع==
-برگرفته از: [[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی، مصلح الدین]]، [[اعلام اصفهان]]، اصفهان: سازمان فرهنگي تفريحي شهرداري اصفهان، ۱۳۸۶.
+برگرفته از: مهدوی مصلح الدین، [[اعلام اصفهان]]، اصفهان: سازمان فرهنگي تفريحي شهرداري اصفهان، ۱۳۸۶.
-[[رده:اعلام اصفهان،ج 1]]
-[[رده:تیرماه 1401]]
+برگرفته از [[تذكره شعراي تخت فولاد اصفهان]]<span> </span>: معرفي شعراي مدفون در تخت فولاد اصفهان، عليرضا لطفي (حامد اصفهاني)، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحي شهرداري اصفهان، 1390.
-[[رده:شعر]]
+[[رده:کتاب تذکره شعرای تخت فولاد اصفهان]]
+[[رده:کتاب اعلام اصفهان،ج 1]]

تفاوت میان نسخه‌های «محمدابراهیم رهی اصفهانی»

نسخهٔ ‏۱۳ مرداد ۱۴۰۱، ساعت ۱۰:۱۲

زندگی نامه

پانویس

منبع

منوی ناوبری

جستجو