این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
تفاوت میان نسخه‌های «محمدباقر سروش اصفهانی»
Kh1.ghasemi (بحث | مشارکتها) (صفحه‌ای تازه حاوی «'''محمدباقر سروش اصفهانى''' با تخلص '''سروش اصفهانی''' از شعراى قرن سيزدهم هجرى در اصفهان است. ==زندگی نامه== در كتاب سفينةالمحمود و در پى آن حديقةالشعرا وى را از شاگردان درويـش عبدالمجيد معرفى كرده است. اما اختـر گرجى در تذكره ى خود يعنى تذكره ى انج...» ایجاد کرد) |
Kh1.ghasemi (بحث | مشارکتها) |
||
| سطر ۲: | سطر ۲: | ||
==زندگی نامه== | ==زندگی نامه== | ||
در كتاب سفينةالمحمود و در پى آن حديقةالشعرا وى را از شاگردان درويـش عبدالمجيد معرفى كرده است. اما اختـر گرجى در تذكره ى خود يعنى تذكره ى انجمن‌آراى در مورد او مى نويسد: | در كتاب سفينةالمحمود و در پى آن حديقةالشعرا وى را از شاگردان درويـش عبدالمجيد معرفى كرده است. اما اختـر گرجى در تذكره ى خود يعنى تذكره ى انجمن‌آراى در مورد او مى نويسد: <blockquote>از آدمى‌زادگان اصفهان خلدبنيان، صحبتش مكرّر اتّفاق افتـاده . جـوان مطبـوع نظيفى (بود) به گوشه نشينى اوقات مى‌گذرانيد. خط شكسته را خـوب مـى نوشـت از جمله ى شاگردان استادى عبدالمجيد درويش رحمةاللّه تعالى بود. در مراتب نظم بـه غزلسرايى مايل. سليقه ى خوش و اشعار صافى دارد خيالاتش دو هزار بيت مى شود در شهور سنه ى 1205 در جوانى وداع عالم فانى كرد در [[تخت فولاد |تخت فولاد اصفهان]] شد در اين اوقات ديوانش در دسترس نبود.<ref>گرجى نژاد تبريزى، احمد، تذكره اختر، ص88.</ref></blockquote>مرحوم سيد احمد ديوان بيگى نيز تاريخ فوت او را 1205 نقل كـرده اسـت و بـه یك بيت شعر از او اشاره مى‌كند: | ||
از آدمى‌زادگان اصفهان خلدبنيان، صحبتش مكرّر اتّفاق افتـاده . جـوان مطبـوع نظيفى (بود) به گوشه نشينى اوقات مى‌گذرانيد. خط شكسته را خـوب مـى نوشـت از جمله ى شاگردان استادى عبدالمجيد درويش رحمةاللّه تعالى بود. در مراتب نظم بـه غزلسرايى مايل. سليقه ى خوش و اشعار صافى دارد خيالاتش دو هزار بيت مى شود در شهور سنه ى 1205 در جوانى وداع عالم فانى كرد در [[تخت فولاد |تخت فولاد اصفهان]] شد در اين اوقات ديوانش در دسترس نبود.<ref>گرجى نژاد تبريزى، احمد، تذكره اختر، ص88.</ref> | |||
مرحوم سيد احمد ديوان بيگى نيز تاريخ فوت او را 1205 نقل كـرده اسـت و بـه یك بيت شعر از او اشاره مى‌كند: | |||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
{{ب|با تو گويم مجملى از سرگذشت | بى تو آب ديده‌ام از سر گذشت}} | {{ب|با تو گويم مجملى از سرگذشت | بى تو آب ديده‌ام از سر گذشت}} | ||
نسخهٔ ۷ مرداد ۱۴۰۱، ساعت ۲۰:۱۷
محمدباقر سروش اصفهانى با تخلص سروش اصفهانی از شعراى قرن سيزدهم هجرى در اصفهان است.
زندگی نامه
در كتاب سفينةالمحمود و در پى آن حديقةالشعرا وى را از شاگردان درويـش عبدالمجيد معرفى كرده است. اما اختـر گرجى در تذكره ى خود يعنى تذكره ى انجمن‌آراى در مورد او مى نويسد:
از آدمى‌زادگان اصفهان خلدبنيان، صحبتش مكرّر اتّفاق افتـاده . جـوان مطبـوع نظيفى (بود) به گوشه نشينى اوقات مى‌گذرانيد. خط شكسته را خـوب مـى نوشـت از جمله ى شاگردان استادى عبدالمجيد درويش رحمةاللّه تعالى بود. در مراتب نظم بـه غزلسرايى مايل. سليقه ى خوش و اشعار صافى دارد خيالاتش دو هزار بيت مى شود در شهور سنه ى 1205 در جوانى وداع عالم فانى كرد در تخت فولاد اصفهان شد در اين اوقات ديوانش در دسترس نبود.[۱]
مرحوم سيد احمد ديوان بيگى نيز تاريخ فوت او را 1205 نقل كـرده اسـت و بـه یك بيت شعر از او اشاره مى‌كند:
| با تو گويم مجملى از سرگذشت | بى تو آب ديده‌ام از سر گذشت |
اما در تذكره اختر و تذكره‌ى انجمن خاقان اين ابيات مشاهده مى شود:
| خواهيم بردن درد سر از كوى تو جاى دگـر | با ما بساز اى بى وفـا امـروز و فـرداى دگـر | |
*** | ||
| چه مى خيزد اى خواجه از قتل بنده | چو من بينوايى چه مرده چه زنـده | |
*** | ||
| اى خوش آن روزگار ديرينه | عيش ديرين و يـار ديرينه[۲] |
موقعيت مزار وى اكنون در تخت فولاد مشخّص نيست.
پانویس
منبع
برگرفته از کتاب تذکره شعرای تخت فولاد اصفهان: معرفی شعرای مدفون در تخت فولاد اصفهان، پژوهش و تألیف علیرضا لطفی(حامد اصفهانی)،اصفهان:سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، 1390. ص 305